میرزا عبدالحسین ذوالریاستین شیرازی (1252 - 1332 شمسی) ملقب به مونسعلیشاه از اقطاب سلسله نعمت اللهی و از آزادیخواهان فارس، شاعر و مدیر روزنامه احیا بود. برهان السالکین یکی از تالیفات مونس علیشاه است که به درخواست رونق علیشاه در یک مقدمه وپنج باب در شرح مسائلی چند از تصوف و اصطلاحات صوفیه تحریرنموده است. در این کتاب به بیان تصوف و صوفی، حقیقت تصوف، آیات و اخبار درباره تصوف، معنی خرقه تصوف و اخبار و اقوال مذمت اهل تصوف پرداخته شده است. در خاتمه نیز اسامی کتب مشایخ و علمای تصوف آورده شده است. کتاب پیش رو به اهتمام جواد نوربخش در سال 1354 و توسط انتشارات خانقاه نعمت اللهی در دسترس پژوهشگران و مشتاقان قرار گرفت.
تذکرةالاولیاء کتابی عرفانی است به نثر ساده و در قسمتهایی مسجع، که در شرح احوال بزرگان اولیاء و مشایخ صوفیه توسط فریدالدین عطار نیشابوری به فارسی نوشته شدهاست. تذکرةالاولیاء کتابی درباره زندگی، حالات، اندیشهها و سخنان عارفان و مشایخِ تصوف است، و به ذکر مکارم اخلاق، مواعظ و سخنان حکمتآمیز صوفیان بزرگ می پردازد.این کتاب مشتمل است بر مقدمه و ۷۲ باب که هر باب به زندگی یک صوفی پرداخته است و در ابتدای هر باب سخنانی مسجع در تمجید و ثنای صوفی بیان شده و سپس سخنان و داستان ها درباره صوفی آورده شده است.نخستین باب به حالات و سخنان جعفر صادق اختصاص یافتهاست، و باب هفتاد و دوم به حسین بن منصور حلاج .
شرح اصطلاحات تصوف، اثر سید صادق گوهرین، در 8 جلد و به زبان فارسی است.نویسنده، مقدمه بسیار مفصلی بر جلد اول کتاب نوشته که در آن درباره تاریخ تصوف و ارتباط آن با اسلام و بهخصوص شیعه و همچنین فرقههای متصوفه و... توضیح میدهد. وی انگیزه اولیه نگارش این اثر را تشویق استادش بدیعالزمان فروزانفر و دیدن خوابی میداند که در آن پیامبر خدا به وی توصیه به این امر کرده است. او درباره طرز تدوین و تنظیم کتاب مینویسد: در جمعآوری اصطلاحات صوفیان، از قدیمترین آثار موجود این طایفه تا قرن هفتم هجری که زمان زندگانی مولانا و آثار گرانبهای او از جمله مثنوی معنوی اوست، بسنده کردم و در این جمعآوری سعی کردم که پیوسته از پرارزشترین متونی که مورد قبول مشایخ این مسلک است استفاده شود. در شرح اصطلاحات، از کتابهای پس از قرن هفتم و همچنین از تفاسیر قرآنی صوفیان و کتب تاریخی و تذکرههای آنان نیز استفاده شده است. نویسنده ذیل هر اصطلاحی عین عبارتی را که پیشوایان صوفیه در آثارشان آوردهاند، بدون کموکاست نقل میکند. سپس برای درک بیشتر مفاهیم بسیاری از اصطلاحات، ذیل عنوان اقوال مشایخ، گفتار پیشوایان معروف این طایفه را میآورد. پس از آن، در حاصل کلام، به شرح و توضیح آنچه در نقل عبارات و کتابها و اقوال مشایخ آورده شده، میپردازد. او سرانجام ذیل عنوان «اما در مثنوی» میکوشد با نقل اشعار مثنوی آنچه را که مولانا در بیان هر اصطلاحی آورده است، نقل کند و شروحی بر آن بنویسد.
این کتاب دربردارنده 14 رساله کوتاه است که دوازده رساله از شاه نعمتالله ولی و یک رساله از محمود اشنوی و رساله پایانی از مصحح کتاب ذوالریاستین است. فهرست رسالات به ترتیب عبارتند از: رساله سلوک، رساله نوریه، محبتنامه، رساله معارف، نصیحتنامه، نصیحت سید خلیلالله ولد، تحقیق المراتب الهیة، رساله خلوت، رساله النکات، رساله النکات ایضا، رساله معروفه به «بیان خودش»، غایة الامکان تألیف محمود اشنوی، تاجنامه، جبر و تفویض تألیف ذوالریاستین.