کتابخانه مجازی ادبیات

این‌ مجموعه‌ از نغمه‌های‌ توحید و نعمت‌ حضرت‌ باری‌ تعالی‌ فراهم‌ آمده‌است‌ و اشعار 51 سخنگوی‌ فارسی‌ را در بر دارد. هر یک‌ از شاعران‌، اشعاری‌ نغزدر تحمید و تبجیل‌ ذات‌ مقدس‌ حق‌ تعالی‌ و الطاف‌ بیکران‌ و نعمت‌های‌ اوسروده‌اند

نوشتار حاضر با مباحثی در باب اسم‌شناسی تاریخی آغاز شده و به دنبال آن با استناد به آثار دینی، اساطیری و فلسفی از دوره‌های مختلف تاریخی سخن به میان آمده است .در بخش دوم نیز درباره تجلی فرهنگ در دوره‌های اساطیری ماقبل یونان، دوره یونانی، قرون وسطی، دوره اسلامی و دوره جدید توضیح داده شده است .

خواجه حکیم افضل‌الدین کاشانی همه جا به لقب خویش معروف است و در هر کتابی که ذکری از او رفته، او را به عنوان «افضل‌الدین کاشانی» نام برده‌اند و در عرف زبان فارسی به اسم «بابا افضل» مشهور است. رباعیات افضل‌الدین که اغلب آنها معروف و در اذهان مردم نقش بسته و در کتب مختلف استشهاد یا نقل کرده‌اند، در نسخه‌ای خطی به تاریخ 1259 کتابت شده است. این نسخه دربرگیرنده 201 رباعی است که مصحح پس از مقابله با نسخه دیگری که در کتابخانه سلطنتی تهران نگه‌داری می‌شود و شامل 195 رباعی است و نسخه کتابخانه مجلس که شامل 310 رباعی است یا رباعیاتی که در رسائل افضل‌الدین ثبت شده یا در کتب دیگر به نام وی نوشته‌اند و افزودن رباعیاتی که در بعضی از سفینه‌ها یافت شده، مجموعه‌ای گردآوری کرده شامل 482 رباعی و مقدمه‌ای در زندگی، آثار و اشعار بابا افضل کاشانی و در این کتاب برای علاقمندان فراهم آورده است.

مصنف این مجموعه رسائل یعنی افضل‌الدین کاشانی از آنها بوده است که کمال آدمی را در زندگانی عقلانی و روحانی می‌دانند و زندگانی طبیعی و حسی او را هیچ می‌شمارند. مرقی کاشانی مشهور به باباافضل عالمی حکیم و عارفی شاعر و دبیری فصیح بوده است که عهده عمر خود را در قرن ششم هجری گذرانده است و در اوایل قرن هفتم هجری درگذشته است. مجموعه رسائل و مکاتیب و تقریرات و اشعار باباافضل به واسطه فصاحت و شیرینی و ذوق و حال مخصوصی که دارد، همواره مطلوب خواص بوده است.