در گفتار فردوسی جنبههای مختلف از رزم و بزم و تاریخ و افسانه و تحقیقات لغوی و جغرافیایی و معرفت الروحی میتوان یافت که هر یک سزاوار صرف وقت و جمعآوری و طبع جداگانه است. زندهیاد غلامرضا رشیدیاسمی در این کتاب نصایح شاهنامه را در حدود 1600 شعر جمعآوری کرده است. همچنین در ابتدای کتاب شرح حال فردوسی به اختصار آورده شده است.
بیشتر دیده شده است که اشخاص ضمن بیانات خویش به آوردن ضرب المثلی مناسب تمثل می جویند. گذشته از آنکه کلامشان حلاوت مخصوص پیدا میکند مستمع را قانع و مستعد آن میسازد که پی به مقاصد آنها برده و سخنانشان قابل درک گردد. در این کتاب بالغ بر 1200 ضرب المثل و نصایح از روستا و شهرستانهای ایران و همچنین از سایر کشورهای جهان به زبان فارسی جمع آوری گردیده است...
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
این کتاب ترجمه نطقی است که مارگولیوت در 29 آوریل 1925 در انجمن ایران لندن ایراد کرده است. او در این کتاب درباره مقام ایران در تاریخ اسلام سخن گفته است. در این کتاب عبارات و اشعاری از کتب متقدمان عرب آمده که نقل آنها موجب مزید بصیرت خواننده میگردد؛ بنابراین آن ابیات و عبارات از کتب مختلف در حواشی آورده شده است.
علی بن احمد متخلص به اسدی پسر ابونصر احمد ابن منصور است که وی نیز اسدی تخلص داشته است. اسدی صاحب گرشاسبنامه است. گرشاسبنامه به بحر متقارت و به اسلوب شاهنامه است. جمعی آن را بهتر از شاهنامه و گروهی با آن برابر دانستهاند، برخی هم میانهروی کرده و گفتهاند شاهنامه افصح و گرشاسبنامه ابلغ است؛ اما زندهیاد رشید یاسمی در این کتاب میگوید گرشاسبنامه با وجود کمال بلاغت و فصاحت و محسنات بسیار، به هیچوجه قابل قیاس با نامه ملی فردوسی نیست. در این کتاب اندرزهای گرشاسبنامه از کتب مختلف گردآوری شده است.