کتابخانه مجازی ادبیات

این کتاب بخشی از دیوان محمدعلی ناصح رئیس انجمن ادبی ایران و مشتمل بر ترجمه حال و برخی چکامه ها و غزلیات و مثنویها و رباعیات است

حسین مسرور که نام خانوادگی اش سخنیار و تخلصش مسرور است در بیستم صفر 1308 قمری در کوپا از بلوک اصفهان پا به عرصه وجود گذاشت. آنها برای تعلیم و تربیت به اصفهان کوچ کرده و مسرور در سایه نبوغ ذاتی تحصیلات مقدماتی را پشت سر گذاشته به مراکز علم و دانش دست یافت و از درس استادان نامی کسب نور نمود. از 9 سالگی اشعار خود را در انجمن ادبی اصفهان می خواند و در محضر شادروان دهقان سامانی مایه تحسین و تعجب شعرا گشت پس از چندی عازم شیراز شد و زبانهای قدیم و خطوط باستانی را در محضر فرصت شیرازی آموخت و در مراجعت به اصفهان اشعار انتقادی خود را با امضای مستعار در جرائد اصفهان و طهران منتشر ساخت به خراسان و کاشان سفری نمود و هر جا از خرمن معرفت دامنی برگرفت پس از فوت پدر باز سفری به شیراز نمود و دوستانش از او خواستند تصدی ریاست چاپارخانه های شیراز را بپذیرد قبول کرد و دو سال بعد در طهران به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و از 1302 شمسی به مدت 36 سال عهده دار تعلیم و تربیت مردان امروز بود. استاد مسرور علاوه بر تبحر در فنون شعر و ادب در ریشه لغات قدیمی و اشعار و اصطلاحات مشکل شعری غریزه الهام بخشی دارد...

نویسنده در این کتاب تصویری از جلوه‌های گوناگون فرهنگی، آداب و رسوم و فعالیت‌های اقتصای مردم استان لرستان به دست می‌دهد. برخی از موضوعات کتاب عبارتند از: واژه لر و لرستان، دوازده برجی، دعای سر مال، شیرواره، فرآورده‌های شیر، انواع نان و خوراکی‌ها، مراسم نوروز، بازی‌ها، باورداشت‌ها، ضرب‌المثل‌ها، تولد نوزاد، مراسم سوگواری، چیستان، سنت کاشت و برداشت و .... . مطالب کتاب با تصویر متعددی همراه شده است.

این دیوان با حروف اول غزل‌ها مرتب شده ولی فهرستی هم بر طبق حروف آخر و موافق ترتیب نسخه مصحح مرحوم قزوینی فراهم گردیده تا خواننده محترم با مراجعه به این دو فهرست و کشف الابیات به‌آسانی بتواند غزل یا بیت موردنظر خود را بیابد. در این کتاب افزون بر غزلیات خواجه، ساقی‌نامه و مغنی‌نامه، قصاید و قطعات خواجه حافظ شیرازی نیز آورده شده است.