قاضی شمسالدین محمد بن عبدالکریم طبسی متخلص به شمس، شاعر قرن شش و اوایل قرن هفت قمری است. او به آوردن ترکیبات خاص و استفاده از مضامین دقیق و لطیف و توجه به خیالات باریک علاقه داشته است. اشعارش روان و پر از معانی لطیف بود. در تذکرة الشعرا اورا قاضی و قاضیزاده معرفی نموده و در ریحانةالادب نیز به قاضی بودن او اشاره کرده است. او در اواخر عمر در هرات مسکن داشته؛ اما آنچه از اشعار و شرح حال ممدوحان او استنباط میشود در سمرقند و بخارا نیز میزیسته است. اکثر قصائد مدحی او نیزدرمدح نظامالملک صدرالدین وزیر سمرقند سروده شده است. زندگانی شمس بسیار کم وعمر او همانگونه که از قول آثارالبلاد وحجم اشعارش میتوان فهمید کوتاه بوده است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.