این نوحهسرای نامی نامش عبدالجواد و تخلص و شهرتش «جودی» است و گاهی هم میرزای جودی خوانده میشد. میرزا لقب عمومی سرایندگانی بوده که در اواخر قرن دوازدهم تا اوایل قرن سیزدهم میزیستهاند. جودی از مردم عنبران است که یکی از کوهپایههای معروف مشهد و از بلوک جاغرق است. او در سرودن اقسام شعر استاد بوده و کلمات دقیق و تشبیهات ارزنده در دیوانش به چشم میخورد. او تمام همتش را به سرودن اشعار در مراثی اهل بیت (ع) مصروف داشته و به مدح این و آن نپرداخته است. این دیوان او شامل قصیدهها، مثنویها، مرثیهها، از مدینه تا مدینه، نوحههای سینهزنی و اشعار شعرایی است که اشعارشان در دیوان جودی راه یافته است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
کتاب "کلیات جودی" از مجموعه شعرهای معروف قدیمی مربوط به شاعر اهل بیت (ع) "عبدالجواد جودی خراسانی" است. اشتغال جودی به مرثیهسرایی و عامهپسند بودن اشعارش باعث شد که فضلا و خواص به شعر او تمایلی نداشته باشند، چنان که عبدالجواد ادیب نیشابوری (متوفی ۱۳۴۴) در باره وی گفته است شهرت مرثیهسرایی جودی، مقام ادبی او را تحتالشعاع قرار داده است. قبر جودی در حرم امام رضا علیهالسلام در مقبرهای در صحن نو، نزدیک مقبره شیخبهائی است. کتاب حاضر که به همت کتابفروشی اسلامیه در سال 1328 ه.ش منتشر شده، به خط محمد صانعی خوانساری، صفحه آرایی چشم نواز و نقاشی های مرتبط با اشعار زینت یافته است.