خواجه شمسالدین عبدالله بیانی ملقب به مروارید فرزند خواجه فاضل دستور اعظم خواجه شمسالملة والد بن محمد مروارید کرمانی است. وی در زمان یکی از سلاطین تیموری به ضبط و ریاست قطیف بحرین فرستاده شد و بعد از معاودت دری چند آبدار به رسم تحفه برای آن آورده بودند؛ از این جهت ملقب به مروارید گردید. از نتایج طبع وقاد او دیوان قصاید و غزلیات و رباعیات موسوم به مونس الاحباب، تاریخ شاهی و منشآت در میان و تاریخ منظوم و خسرو و شیرین به واسطه عدم اتمام متداول نشد. وفاتش در هند سنه 948 واقع شد. اشعار خواجه شهابالدین عبدالله مروارید از جنگ خطی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران از کتب اهدائی سیدمحمد مشکوة استاد دانشگاه رونویسی شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
مجموعه اشعار از سایه تا نشان مجموعه رباعیات و دوبیتی، سروده جعفر حمیدی است که در سال 1360 توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شده است.