حکیم ابوالحسن یَمینالدین بن سیفالدین محمود معروف به امیرخسرو دهلوی بزرگترین و پرکارترین شاعر پارسیگوی هندوستان است و بهحق او را سعدی هندوستان لقب دادهاند. او یکی از دو شاعر مهم اوایل قرن هشتم است که سایر سخنوران پارسیگوی هند را تحتالشعاع قرار دادند و در ادوار بعد هم نفوذی دامنهدار در میان شعرای ایران و هند داشتند. آن دو امیرخسرو و حسن دهلوی بودند. امیرخسرو به زبانهای فارسی، عربی، ترکی و سانسکریت چیرگی داشت و به سعدی هند معروف بود و او در اوایل حال به «سلطانی» و سپس به «طوطی» تخلص میکرد.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
سفینه نوح دیوان اشعار دکتر نوح خراسانی است همراه با زندگی نامه و پیشگفتار که به کوشش علی حبیب حسین نجومیان در سال 1372 توسط انتشارات پاندا منتشر شده است
نام این مثنوی «قِران سَعدین» است که معنی لفظی آن عبارت است از مقارنهی دو اختر یا ستارهی سعد. این منظومه دربارهی برخورد و رویارویی معزالدین کیقباد (جانشین غیاث الدین بلبن و پادشاه دهلی) است با پدرش بغراخان. معزالدین کیقباد پس از آنکه به شاهی رسید، به لهو و لعب پرداخت. برای همین پدرش، بغراخان، از بنگال راهی دهلی شد تا او را از راه ناراست بازدارد، که کیقباد جوانی کرده و لشکر در برابر پدر آراست. اما هنگام رویارویی دو طرف، مخاصمت از میان برخاست و آشتی برقرار شد. امیرخسرو دهلوی، شاعر بزرگ فارسی سرای هندوستان، از این رویارویی تعبیر به «قران سعدین» کرده و شرح آن را در قالب منظومهیی به همین نام در سال ۶۸۸ هجری قمری به نظم درآورده است.
مهارتی که نظامی گنجوی در تنظیم و ترتیب منظومههای خود به کار برده، باعث شده که آثار او مورد تقلید شاعران بعد از او قرار گیرد و اولین بار امیرخسرو دهلوی پیروی از نظامی را آغاز کرد و خمسه خویش را به تقلید از او سرود و بعد از او شاعران دیگر مانند اشرف مراغهای، علیشیر نوائی، قاسمی گنابادی و عبدی بیگ شیرازی در سلک پیروان نظامی درآمدند. خمسه امیر خسرو مرکب از سه داستان شیرین و خسرو، مجنون و لیلی و هشت بهشت که داستان عشاقانه مربوط به بهرام گور است و دو منظومه مطلع الانوار و آئینه اسکندری که به ترتیب تقلیدهایی هستند از خسرو وشیرین، لیلی و مجنون، هفت پیکر، مخزن الاسرار و اسکندرنامه نظامی.