حکیم ابوعمر بهاءالدین عثمان بن عمر مختاری غزنوی از گویندگان و حماسهسرایان زبردست نیمه آخر سده یازدهم و نخستین نیمه سده دوازدهم میلادی است. تولد او را بین سالهای 1065 ـ 1077 و مرگ او را بین سالهای 1118 ـ 1154 ذکر کردهاند. مختاری در سرودن غزل و قصیده و رباعی و قطعه و ترکیبات و مثنوی استاد بوده است؛ ولی بیشتر به قصیدهسرایی و مثنویگویی گرایش نموده و در میراث ادبی وی قصاید و مثنویاتش بر دیگر انواع شعر وی برتری دارد. مثنوی «شهریارنامه» و «هنرنامه یمینی» که روی هم قسمت اعظم سرودههای وی را شکل میدهند به حماسههای ملی اختصاص داده و داد سخنوری را داده است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.