یازدهمین و دوازدهمین مجلد از دفتر «درباره نسخههای خطی» به طور مشترک به سال 1362 زیرنظر محمدتقی دانشپژوه و اسماعیل حاکمی منتشر شدهاند. در این مجلد هشت گفتار گنجانده شده که در آنها با نسخههای خطی فارسی و عربی و ترکی ایرانی و اسلامی که در آمریکا و انگلستان و نجف و رومانی و اصفهان و کاشان و چین نگهداری میشود آشنا میشویم.
کار سترگ چاپ و نشر فهرست نسخه های فارسی پاکستان تالیف احمد منزوی در چهارده جلد در مدت سیزده سال به اهتمام و سرمایه مرکزتحقیقات فارسی ایران و پاکستان اسلام آباد به پایان رسید. در این رابطه خانم انجم حمید قدم پیش نهاد و طرح تهیه و تدوین و راهنمایی برای آن چهارده جلد پیشنهاد نمود و پس از تصویب و شروع کار، بعد از دو سال این کتاب به پایان رسید...
نزهة الارواح و روضة الافراح (تاریخ الحکماء) ترجمه کتاب «تاريخ الحكماء قبل ظهور الإسلام و بعده «نزهة الأرواح و روضة الأفراح»» اثر شمسالدین شهروزی (ت 511ق) است. اصل این کتاب، به زبان عربی است و در اوایل سده یازدهم (1011- 1014ق)، دانشمند، حکیم و عارف ایرانی، مقصود علی تبریزی، در هند آن را به دستور جهانگیر گورکانی، به فارسی ترجمه کرده که نهتنها گزارشی از اندیشههای فلسفی و سخنان حکمتآمیز و پندهای دلپذیر است، بلکه متنی زیبا، روان و کم مانند از فارسی آن روزگار را نیز به دست میدهد. مترجم به هنگام ترجمه، در جایجای کتاب، نکتههایى از خویش در تفسیر احادیث نبوى و توضیح اقوال حکما و داورى آراى آنان افزوده است که نشان میدهد آنچه از فضل، علم و بینش عارفانه وی گفتهاند سخنى گزافه نبوده است که ازجمله مىتوان به صفحات 6، 7، 8، 9، 10، 18، 33، 174، 175 و... مراجعه کرد. این افزودهها نهتنها نشانههاى دست داشتن او در حکمت، فلسفه و علوم دیگر است، بلکه ذوق عرفانى او را نیز نشان مىدهد. با آنکه این ترجمه، در ساخت عبارت و جمله از متن عربى شهرزورى و منابع دیگر متأثر است- و شاید این مقدار تأثیر به علت دشوارى ترجمه، رعایت امانت و دقت در کلام حکما بوده است- ازنظر زبان فارسى و ویژگیهاى آن در قرن دهم و یازدهم، از نثرهاى روان و پاکیزه این روزگار به شمار مىآید؛ زیرا در این دوره که به نظر ناقدان سخنسنج، پارسى آشفته است و فارسىگویان از هند تا عثمانى آشفته گوی، زبان مقصود على تا حدود زیادی از آن آشفتگیها برکنار مانده است و اگر این ترجمه آزادتر صورت مىگرفت، شاید کار از گونهاى دیگر مىبود، چنانکه در صفحات 150، 320- 321 و 473 نمونههاى آن را مىتوان دید. بارى، این ترجمه گویاى علم، فضل و توانایى مقصود على تبریزى در دو زبان تازى و درى است. بررسى اجمالى فهرست لغات و ترکیبات و مقایسه آن با آثار معاصران او تا حدودى ویژگیهاى زبان او را روشن مىگرداند. در نثر او، جملههاى وصفى مانند «ملاحظه کردار و اطوار مردم کرده او را به یارى و دوستى بگزینید، نظر بر گفتار او کرده اختیار مکنید» [۵] برخلاف نثرهاى رایج این دوره بسیار اندک است.
اخلاق محتشمی شامل چهل باب است که درباره مطالب دینی و اخلاقی نوشته شده و پند و اندرز و سخنان حکیمانه و امثال و تمثیلات فراوان در آن به چشم می خورد و جنبه عملی آن از جنبه نظریش افزون است. و یک دوره اخلاق اسلامی که رنگ تشیع دارد از آن آشکار و هویداست. مولف در هر بابی نخست آیات قرآن و سپس اخبار و احادیث پیغمبر و امامان و بعد سخنان حکماء و دعاه را میآورد و پس از نقل جمله عربی آن را به فارسی ساده و روان ترجمه میکند. سه رسالهای که پیوست اخلاق محتشمی است یکی ترجمه الادب الوجیز ابن مقفع و دومین رساله درتولا و تبرا و سومین رسالهایست به عنوان "مقاله فی فضائل امیرالمومنین علی" که از خواجه طوسی است و درخور استفاده اهل فضل خاصه مبلغان و مذکران است