نُزهَةالمجالس، کتابی است حاوی مجموعهای از بیش از چهارهزار رباعی سروده حدود سیصد شاعر ایرانی از سدههای پنجم تا هفتم هجری که به دست جمالالدین خلیل شروانی در میانه سده هفتم هجری، بین سالهای ۶۴۸ تا ۶۵۹ گردآوری شدهاست. کتاب در هفده فصل (باب) تنظیم یافته و به ۹۶ بخش (نمط) تقسیم شدهاست. آنچنان که از قصیده جمالالدین در انتهای کتاب آشکار است، او نزهةالمجالس را به نام شروانشاه علاءالدین فریبرز (۶۲۲–۶۴۹ ه. ق) تألیف کرده و به او تقدیم نموده است. این کتاب محصول دورانی است که رباعی بیش از دیگر قالبهای شعری، پسند خاطر همگان بوده و بخش مهمی از دیوانهای شاعران بزرگی چون انوری، عطار، سنایی، خاقانی، مولوی و کمالالدین اسماعیل به رباعیات اختصاص مییافت. نزهةالمجالس منبع باارزشی است برای شناسایی گویندگان بسیاری از رباعیهایی که به اشتباه به شاعران مشهور نسبت داده شده، یا رباعیهای مشهوری که گوینده آنها شناخته شده نبوده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
رستم و اسفندیار برجستهترین، نیکترین و مهمترین پهلوانان شاهنامهاند؛ از اینرو برخورد این دو یل از وزن و حساسیت خاصی برخوردار است. اسفندیار شاهزادهای جوان است، با چشم به تختی که شایستگی آن را دارد. او برخلاف گشتاسب، نه یک موجود آزمند و متزلزل و فریبکار، بلکه دلاور شکستناپذیر و مقدسی اس تکه برای نیکترین دینها و اندیشهها شمشیر زده است. رستم در مقابل او، پهلوان قرون و ابرمردی است که تبلور تکاپو و رنج مردانه یک تبار است. در این کتاب افزون بر مقدمه، سه مقاله پیرامون رستم و اسفندیار و همچنین متن آن از روی نسخه شاهنامه چاپ مسکو آمده است.