حیدرآباد مرکز ایالت آندهراپرادش یکی از پنج شهر بزرگ هند با فرهنگ و تمدنی ایرانی است. این شهر که بر فراز فلات دکن در جنوب هند بنا شده، در سالهای 1590 و 1591 میلادی توسط سلطان محمدقلی قطبشاه چهارمین پادشاه سلسله قطبشاهیان که در دکن حکومت میکردند، تأسیس شد. حیدرآبد که اکنون بیش از چهارصد سال از تأسیس آن میگذرد، یکی از شهرهای مهم فرهنگی هند است و گنبدها، منارههای مساجد و مقبرهها، پلها و همچنین مناظر طبیعی اطراف آن مانند دریاچههای پرآب و تپههای سبز و خرم این شهر را زیبا و دیدنی کرده است. اما این کتاب اشارهای گذرا به چگونگی تأسیس و فرمانروایی حکومتهای ایرانیالاصل در جنوب هند دارد که موقعیت جغرافیایی، اوضاع سیاسی و فرهنگی دکن قبل از تأسیس حیدرآباد (در طول سالهای 748 تا 934 هـ.ق) و اوضاع سیاسی و فرهنگی (در طول سالهای 934 تا 1368 هـ.ق) را بررسی کرده است.
این کتاب دربرگیرنده مجموعهای از نوشتههای پراکنده گاندی درباره «نیایش» است که وجهی دیگر از شخصیت او را به نمایش میگذارد. با این حال، آگاهی خواننده از تاریخ مبارزات مردم هند و شیوه منحصربهفرد گاندی نیز میتواند کمک مؤثری در جهت درک جنبههای معنوی وجود وی باشد. به همین دلیل در ابتدای کتاب شرح موجز و فشرده مقطعی خاص از تاریخ هند آورده شده است.
محمد بختاورخان، محرم و ندیم خاص اورنگ زیب عالمگیر بوده است. این کتاب او تاریخ عمومی طبقات سلاطین اسلام و هندوستان است که در آن وقایع سال 1094 نیز دیده میشود و مشتمل بر یک مقدمه و هفت آرایش است. «آرایش هفتم» شرح تاریخ سیاسی و اجتماعی و ادبی دوره دهساله اول سلطنت اورنگزیب است و چون مؤلف شاهد عینی این دوره بوده، اطلاعات او دارای ارزش خاصی است. بخشی از این باب، شرح حال مشایخ، علما، خوشنویسان و شاعران متقدم و معاصر و کارنامه مؤلف را دربر دارد که نشاندهنده فعالیتهای فرهنگی آن دوره است. در این کتاب همین بخش از «مرآة العالم» تصحیح شده است.