این کتاب که در تاریخ وزرا نوشته شده است، از جنبه تاریخی و از جهت نثر فارسی اهمیت وارزش بسزایی دارد و در باب خود از کتب نفیس و مهم و بینظیر به شمار میرود. با ملاحظه کتاب و مطابقه آن با مطالب دستور الوزراء خواندمیر و آثار الوزراء سیفالدین حاجی عقیلی برمیآید، این کتاب اساس و مبنای اصلی آن دو کتاب بوده است. مطالب کتاب سراسر یا از مآخذ معتبر مهم پیشین فراگرفته شده یا خود نویسنده مبتکر ذکر آنها بوده است؛ مانند تراجم کسانی که از دیگری فرانگرفته، بلکه معاصران او بودهاند و خودش بالاستقلال و بلاواسطه به شرح حال ایشان پرداخته است، همه در غایت متانت و اتقان است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.