مشفقی در سرزمین خود، یعنی ورارود، از زمان زندگی تاکنون پیوسته مورد توجه تذکرهنویسان بوده است. نخستین منبعی که از عبدالرحمان مشفقی خبر می دهد تذکرۀ مذکر الاحباب، نوشتۀ خواجه حسن نثاری، معاصر مشفقی است که آن را در سال 973 یعنی 23 سال پیش از وفات مشفقی نوشته بوده است. نثاری دربارۀ او مینویسد: مولانا مشفقی از شاعران مشهور است. در گفتن انواع شعر سلیقهاش نکوست. قصاید خوب و اشعار مرغوب دارد. در هجا گفتن، طبعش به طوری دقت مینماید که معلوم نیست کسی عدیل او بوده باشد... در جماعت فضلا به منصب کتابداری مشرف شده. مشفقی در طول حیات خود این آثار را به جای نهاده است که از میان آنها مطایبات و غزلهایش امتیاز بیشتری دارد: دیوان قصاید، قطعات، ترجیعها، ترکیبها، مخمسها، رباعیات و مثلثات (که ابتکار خود اوست)، دیوان غزلیات، دیوان مثنویها (ساقینامه، مثنوی گلزار ارم و ...)، دیوان مطایبات.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
سفینه نوح دیوان اشعار دکتر نوح خراسانی است همراه با زندگی نامه و پیشگفتار که به کوشش علی حبیب حسین نجومیان در سال 1372 توسط انتشارات پاندا منتشر شده است