دکتر خواجه عبدالحمید عرفانی (1907 – 1990م)، دانشیار دانشکده دولتی کویته در دهه‌های 1930 و 1940 م به مدت 15 سال به تدریس مشغول بود. آنگاه برای دوسال و اندی به عنوان نماینده فرهنگی شبه قاره در مشهد به تدریس زبان انگلیسی اشتغال داشت. از سال 1956 م به مدت دوسال و اندی مدیریت فصلنامۀ فارسی زبان «هلال» کراچی که از طرف ادارۀ مطبوعات دولت پاکستان برای تشدید مناسبات فرهنگی میان دو کشور از کراچی منتشر می‌شد، به عهده داشت و از سال 1958م مجدداً برای شش سال دیگر به سمت قبلی در تهران منصوب شد. دکتر عرفانی پس از مراجعت به موطن و تقاعد نیز سال‌ها به امر تدریس و تحقیق و نگارش مشغول بود و در این مدت نیز یازده کتاب دیگر به فارسی، انگلیسی و اردو منتشر ساخت. این دوبیتی سرودۀ ملک الشعراء بهار بهترین معرّف عرفانی ایران‌شناس می‌باشد: دوش آمد پی عیادت من ملکی در لباس انسانی گفتمش چیست نام پاک تو؟ گفت خواجه عبدالحمید عرفانی! این کتاب دربرگیرنده رباعیات عرفانی وی است که در آغاز آن نیز مقدمه‌ای توسط دکتر ناظرزاده کرمانی نگاشته شده است.

منابع مشابه بیشتر ...

65d0d0119e306.jpg

شاعران کرد پارسی گوی

سید عبدالحمید حیرت سجادی

جمعیت مردم ایران مخلوط و حتی می توان گفت ممزوج و معجونی از طوایف ماد و پارس است که از زمانهای گذشته تاکنون بیشتر این جمعیت، به مناسبت ملایمت آب و هوا و حاصلخیز بودن اراضی محدوده سلسله جبال زاگرس در این مناطق گرد آمده و در هر شهر و دیاری متناسب با اوضاع اجتماعی محل دارای لهجه ای خاص از زبان اوستا یا پهلوی بوده که شعرا به همان لهجه خاص محلی خود شعر سروده و نویسندگان نیز مطالب مورد نظر خود را با همان زبان ارائه و عرضه کرده اند که امروز کمتر اثری از آنها برجای مانده و اگر بیشتر کنجکاوی کنیم آنها را در بایگانی راکد کتابخانه های بزرگ می یابیم...

658982692aa2c.jpg

سرایندگان شعر پارسی در قفقاز

عزیز دولت آبادی

این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

5bfcf6de25d04.png

ایران صغیر یا تذکره شعرای پارسی‌زبان کشمیر

خواجه عبدالحمید عرفانی

از قرن‌ها پیش شعرا تحت تأثیر زیبایی مناطق کشمیر قرار گرفته و در تعریف آن اشعار و قطعات ادبی ساخته‌اند. زبان فارسی در این منطقه توسط مبلغین اسلام در اواخر قرن هفتم رواج یافت و در مدت تقریبا صد سال (در عهد حکومت سلطان اسکندر و سلطان زین العابدین) مقام زبان فرهنگی کشور را به دست آورد و در محافل علمی و ادبی محبوبیت تام پیدا کرد. مؤلف در این کتاب پس از مقدمه‌ای مفصل که به تاریخ کشمیر و کشمیر در ادبیات فارسی پرداخته، به ذکر شاعران پارسی‌زبان این منطقه پرداخته و اشعاری از آنان را بیان کرده است.

شرح حال/تذکره و تراجم
کتاب