نجیبالدین گلپایگانی (جربادقانی) یکی از شاعران اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری است که لقب ملکالشعرایی نیز داشته است. دوران زندگانی او اغلب با درگیریها و جنگ و خونریزی سلاطین غالب و مغلوب آن زمان توأم بوده، از آنجا که روزگار با وی مساعد نبوده، ممدوحان او اغلب به علت شکست در جنگها، دولتشان پایدار نمیمانده و ستایشگران و هواداران آنان نیز به زحمت میافتادند. نجیب نیز از این حیث اغلب گرفتار دردسر میشده است. این دیوان بر اساس نسخه خطی کتابخانه مصحح و چند نسخه دیگر فراهم آمده است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.