متن عربی این کتاب را احمد بن محمد بن مسکویه (320 ـ 421 هـ.ق) در قرن پنجم تألیف کرده و او میگوید که بخشی از سخنان هوشنگ پادشاه پیشدادی ایران با نام «خرد جاویدان بازمانده و فضل بن سهل برخی از آن را نوشته است و ابوعثمان جاحظ که خود جامع جاویدان خرد بوده، گفته است که بخشی از این کتاب را حسن بن سهل از فارسی به عربی برگردانده است. اما ابن مسکویه در قرن پنجم، حکمتهای هند و روم و یونان باستان را به این کتاب افزوده و همان را نیز به اخبار و احادیث پیامبر و علی (ع) آراسته و از عرفا و حتی متصوفه سخنانی را نقل کرده و تألیفی کامل و جامع در حکمت عملی از خود به یادگار گذاشته که افزون بر ارزش فرهنگی ـ تاریخی از نظر فصاحت و بلاغت از متون باارزش قرن پنجم هجری است. متن فارسی شیرین این کتاب را تقیالدین محمد شوشتری در قرن یازدهم هجری از زبان متین عربی برگردانده است. تقی شوشتری در درباره نورالدین محمد جهانگیر غازی پادشاه هند میزیسته و به فرمان وی این کتاب را ترجمه کرده است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.