میرزا حیدرعلی حاجب شیرازی (1271ـ1334) شاعر، صوفی و هنرمند سده سیزدهم و چهاردهم بود. وى در كناره از روستاهاى مرودشت شیراز به دنیا آمد. با پدرش به شیراز رفت و علوم ادبى و نقاشى و قلمدانسازى را در آنجا آموخت. حاجب در اواسط عمر به تهران آمد و ضمن تحصیل علوم ادبى و عربى، در هنر خط نستعلیق هم تبحر یافت. او در اواخر عمر در سلک صوفیان سلسله ذهبیه درآمد. وى در تهران درگذشت و پس از مرگ، جنازهاش را در خانقاه متعلق به وى به خاك سپردند. از وى «دیوان» اشعارى به جاى مانده است که کتاب حاضر است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.