نام این شاعر محمدسعید، تخلص او در شاعری اشرف معروف به مازندرانی است. محل تولدش بر خلاف شهرتش به مازندرانی شهر اصفهان بوده است. سال تولدش به درستی روشن نیست؛ زیرا هیچکدام از تذکرهنویسان یادآور این موضوع نشدهاند؛ اما از روی شواهد و قرائن موجود در تذکرهها و با توجه به اینکه محققا وفاتش در سال 1116 هجری در شهر مونگیز از توابع پتنه بوده، تولدش را میتوان بین سالهای 1030 تا 1035 هجری حدس زد. محمدسعید اشرف مازندرانی از شاعران خوشسخن پارسیگوی است که از اصفهان به دیار هند رفت و در دربار گورکانیان منزلتی یافت. دیوان اشعار او که در این کتاب منتشر شد، با توجه به چند نسخه تصحیح و ترتیب یافته است و دربرگیرنده قصائد، ترجیعبندها، قطعات، مثنویها، غزلیات، رباعیات / دوبیتیها و تکبیتها میباشد. همچنین در پایان کتاب کتابشناسی اشرف مازندرانی آورده شده است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.