یکی از کتب بسیار مهم و ارزندهای که درباره جغرافیای جهان یا هفت اقلیم نوشته شده، «آثار البلاد و اخبار العباد» است. مؤلف این اثر، دانشمند بزرگ ایرانی، عمادالدین زکریا بن محمد بن محمود قزوینی است که در حدود سال 605 هـ.ق در قزوین به دنیا آمد و سپس برای کسب علم و معرفت به دمشق رفت و نزد علمای آنجا، علم و ادب آموخت. او این کتاب را در سال 674 نوشته شده است. کتاب دارای سه مقدمه و هفت عنوان درباره هفت اقلیم است. مؤلف پس از مقدمه، اقالیم هفتگانه را زیر عناوین مختلف بررسی میکند و «بلاد» آن را به ترتیب حروف الفبا شرح میدهد. این بلاد شامل نواحی، سرزمینها، مناطق جغرافیایی، کشورها، استانها، شهرها، شهرکها، روستاها، جزایر، کوهها، دژها، ساختمانها و آثار تاریخی میگردد که در میان همه اینها، بسیاری از جاها واقعی است و برخی داستانی و افسانهای مانند «جزیره زنان» در چین. نویسنده به هنگام یادکردن از هر مکان تاریخی، مطالب بسیاری درباره آنان به میان میآورد: روایات جاهلی، سنن و آداب، عالمان، ادیبان، شاعران برخاسته از آن بلاد و اشعار سروده درباره آن سرزمین، داستانهای محلی، احادیث نبوی، قنوات، فرآوردههای صنعتی و کشاورزی، پرندگان و وقایع. در مجموع در این کتاب اطلاعات جغرافیایی، ادبی، تاریخی و علمی فراوانی گردآوری شده است. همچنین این کتاب حاوی گزارشهایی درباره تعدادی از شاعران ایرانی بزرگ و نامآور است که از آن میان میتوان اوحدالدین کرمانی، صدرالدین خجندی، رشیدالدین وطواط، انوری، فردوسی، حکیم عمرخیام، ناصرخسرو، نظامی گنجوی و خاقانی شروانی را نام برد.
سرزمین کهنسال دلاوران ایران باختری از نظر جغرافیای تاریخی و تاریخ مرموز و ناشناخته است. اگر آنطور که در خارج از ایران محققانی چون هرتسفلد، دمرگان، مینورسکی، رالنسن، سر ارول استین برای بررسی گذشته های این سرزمین کوشیده اند فضلای کشور نیز توجهی ابراز می داشتند. اینک بسیاری از زوایای تاریک تاریخ چند هزارساله میهن ما روشن شده بد. نخستین کتابی که درباره لرستان به چاپ رسید مجموعه ای از غلامرضا خان والی و انیس المسافر نام داشت. کتاب مذکور در بوشهر به چاپ رسیده و مشتمل بر آگاهی هایی در مورد جانوران شکاری و فرمانروایان لر از حسین خان والی تا زمان مولف است، پس از آن باید از جغرافیای نظامی لرستان تالیف سپهبد رزم آرا نام برد که مشتمل بر جغرافیای مناطق با توجه به جنبه نظامی انها و ورود قوای دولتی به لرستان و سرکوبی عشایر این منطقه می باشد. آقایان بهمن کریمی و محمدعلی امام شوشتری نیز چند صفحه ای از کتابهای جغرافیای تاریخی غرب ایران و تاریخ جغرافیایی خوزستان را به لرستان اختصاص داده اند. با این حال تا به امروز کتابی که منحصر به تاریخ یا جغرافیای تاریخی این قسمت از ایران باختری باشد تالیف نشده است.
سرزمینی که اکنون بلوچستان نام دارد به اسم «مکا» مشهور بوده که یونانیها آن را «گدروزیا» نامیدند.در زمان قدیم در سرزمین بلوچستان باتلاق بسیار وجود داشت و «اراینا» در زبان سانسکریت به معنی باتلاق است و برخی معتقدند از ترکیب این دو کلمه با کلمه «مکا» کلمهای پدید آمد که به مرور زمان به «مکران» تبدیل شد. واژه بلوچستان نیز از زمانی اطلاق شد که بلوچها در آن سکونت کردند. بلوچ ها یكی از اقوام اصیل و شناحته شدة ایرانی هستند ، كه به زبان بلوچی ( كه از نزدیكترین خویشاوندان زبان فارسی است ) تكلم می كند و بیشترین جمعیت آنان در سه كشور ایران ، پاكستان و افغانستان بسر می برند .بیشترین جمعیت استان سیستان و بلوچستان را بلوچها تشكیل می دهند و بافت اجتماعی آن قبیله ای و طایفه ای است. همه اقوام ایرانی با توجه به اشتراكات فرهنگی دارای خصلت های اجتماعی مشابهی هستند . اما در عین حال بخاطر تأثیر پذیری از شرایط خاص محیطی و قومی خود تفاوتهایی نیز در خصلتها، باورها و آداب و رسوم آنها مشاهده می شود كه ویژگی های خاص هر قومی را تشكیل میدهد .
عجائب المخلوقات وغرائب الموجودات (شگفتیهای آفریدگان و موجودات) کتابی است در زمینه هیئت و جهانشناسی و علمالاشیا و شگفتیهای عالم خلقت، نوشتهٔ زکریا قزوینی. قزوینی این کتاب را نخست به زبان عربی نوشت و سپس خود نسخهای فارسی از آن تدوین کرد. کتاب شامل چهار مقدمه و دو مقاله است. مقالۀ اول در عُلویات؛ مقالۀ دوم در سُفلیات، که شامل عناصر و معدنیات، نباتات و حیوانات است. در مورد تمام کائنات روی زمین، بروج، ماهها، فصول سال، ستارگان، زمین، کوهها، دریاها، رودها، جانوران، و تمام موجودات دنیا سخن رفتهاست.
«آثار البلاد و اخبار العباد» یکی از کتب بسیار مهم و ارزندهای است که تاکنون درباره جغرافیای جهان یا هفت اقلیم نوشته شده است. مؤلف این اثر، دانشمند بزرگ ایرانی عمادالدین زکریا بن محمد بن محمود قزوینی است که در حدود سال 605 هـ.ق. در قزوین به دنیا آمده و به سال 682 وفات یافته است. اواین کتاب را به سال 674 نوشته است. کتاب دارای سه مقدمه و هفت عنوان درباره هفت اقلیم است. در مجموع در این کتاب، اطلاعات جغرافیایی، ادبی، تاریخی و علمی فراوانی گردآوری شده است. همچنین دربرگیرنده گزارشهایی درباره تعدادی از شاعران ایرانی بزرگ و نامآور است که از آن میان میتوان اوحدالدین کرمانی، صدرالدین خجندی، رشیدالدین وطواط، انوری، فردوسی، ناصرخسرو، خیام و ... را نام برد. مترجم این کتاب، جهانگیر میرزا پسر سوم عباس میرزا نایبالسلطنه (1225 ـ 1269 هـ. ق) است که با وجود کوری و داشتن رنج غربت و تبعید، به ترجمه چنین کتابی همت گماشته است.