دکتر سیریل الگود در سال 1926 به عنوان پزشک سفارت انگلیس به ایران آمد و مدت ده سال (حدود 1304 تا 1314) در این کشور بود و با دانشمندان و ادیبان این سرزمین از قبیل دکتر میرزا علی اصغر خان مؤدب نفیسی، دکتر عباس نفیسی، دکتر ابوالقاسم بدری، دکتر علی بدری، سعید نفیسی، دکتر لسان الحکماء شمس، دکتر محمود نجمآبادی و دیگران آشنایی نزدیک حاصل کرد. وی به توصیه ادوارد براون و با همفکری این دانشمندان ایرانی از همان هنگام، بررسی و پژوهش دربارۀ تاریخ پزشکی اسلام و ایران را آغاز کرد. حاصل این پژوهش دو اثر ارزنده «تاریخ پزشکی ایران و سرزمینهای خلافت شرقی» (1948) و «طب ایران در دوران صفوی» (1971) بود. این کتاب بیش از آنکه یک اثر طبی باشد، حاوی تاریخ اجتماعی این منطقه است که ضمن آن اشارات و مباحثی مربوط به تاریخ طب همراه با گزارشهای تاریخی دلانگیز مطرح میشود و با این وجود شیوه تحول و پیشرفت این علم را در این پهنه نشان میدهد.
شاهنشاهی ایران مجموعهای از شاهنشاهیهای ایرانی یا ایرانی زبان است که بر فلات ایران، سرزمین مادری ایرانیان و آسیای غربی، آسیای جنوبی و مرکزی و منطقه قفقاز فرمانروایی میکردهاند. با شکست آشوریان از مادها و شکلگیری شاهنشاهی ماد، پایههای نخستین شاهنشاهی آریاییتباران در ایران بنا نهاده شد. شاهنشاهی ایران در گستردهترین حالت خود مربوط به شاهنشاهی هخامنشی و در زمان داریوش و خشایارشا است که به صورت پادشاهی متحد از منطقهای در استان فارس در ایران امروز برخاست. پس از سالها فرمانروایی تیموریان و تشکیل حکومتهای کوچک و بزرگ که عمده آنها فرهنگ ایرانی را بازمینمایاند، صفویان فرمانروایی گستردهای را شکل داد که میتوان از آن به عنوان یکی از دودمانهای شاهنشاهی ایران نام برد و پس از دورههای گوناگون حکومتهای ملوک الطوایفی و پس از سالها توانستند دوباره ایران متحد را بنا نهند....
ایران در روند چندین هزار سال تاریخ خویش ، به دلیل موقعیت جغرافیایی ویژه اش – پل ارتباطی میان اقوام شرق و غرب – نقش مهمی را در روابط اجتماعی ملل ایفا نموده است . همین امر باعث شده است تا در جای جای این سرزمین پهناور، اقوام مختلف همواره در تردد باشند و بعضا در موقعیت مناسب در منطقه ای از این سرزمین برای خود حکومتی ایجاد نمایند. برخورد این حکومت ها با یکدیگر و تاثیر و تاثر پذیری از همدیگر در روابط اجتماعی ، گاه باعث جذب و مستهلک شدن قومی در قومیتی دیگر و گاه در نشیب و فرازهای تاریخی باعث اضمحلال کامل آنان شده است . اما همین فرایندهای اجتماعی نیز باعث دوام و بقای چندین هزار ساله سرزمین ایران گردیده است . به طوری که دانشمندان ، این سرزمین را یکی از هفت منطقه ی تمدن ساز بشری به حساب می آورند. نگارنده سعی نموده است در جلد اول کتاب تحت عنوان تاریخ اجتماعی از آغاز تا انقلاب مشروطیت ایران ، با بهره گیری از منابع مختلف ، اعم از دست اول یا غیره ، در چهارچوب عمل انسان ها و روابطی که آنان با طبیعت و بین خود به منظور ارضای نیازهای زندگی ایجاد کرده اند را روشن سازد و در این راستا، انگیزه های انسانی و نتایج اعمال آنان که همواره مستلزم توجه به وابستگی متقابل روابط اجتماعی است و قوانینی که به دگرگونی های تاریخی نظم می بخشد و از خلال این روابط مشخص و روشن می شوند را مورد بحث قرار دهد.
این کتاب تاریخ پزشکی ایران میباشد که مؤلف آن دکتر سیریل الگود طبیب سابق سفارت انگلیس است. دکتر الگود نزدیک به ده سال در ایران به طبابت سفارت انگلیس و افزون بر این به درمان بیماران این سرزمین میپرداخت. این کتاب در بیست فصل نگاشته شده که دو فصل اول آن مربوط به قبل از اسلام و هجده فصل به طب ایران پس از اسلام اختصاص داده شده و ادوار مختلف طب اسلامی با دقت نگاشته شده و به ویژه در فصل هفتم که فقط درباره دو پزشک نامدار ایرانی یعنی ابن سینا و رازی بسیار مشروح اداء مطلب کرده است.