سبک هندی که در اواخر قرن دهم از ایران برخاسته و بهسرعت سراسر قلمرو شعر فارسی را فراگرفته است، در زمان خود نامی خاص نداشته و پیشگامان این روش، از آن با عنوان طرز و طرز نو یاد کردهاند. سبک هندی نامی است که در سده کنونی بر این شیوه نهاده شده و مصطلح شده است. این برگزیده در حدود یازده هزار بیت است. این منتخب با درنظر گرفتن تاریخ فوت شاعران تدوین شده است. چند سطری به عنوان شرح حال هر سخنور نوشته شده و مأخذ نقل اشعار او اعم از نسخه چاپی یا خطی یا میکروفیلم به دست داده شده است. تکمله این مجموعه به بیست شاعر اختصاص داده شده که نویسنده و گردآورنده دیوان آنها را ندیده و اشعارشان را از تذکرهها یا سفینهها انتخاب کرده است. اشعار این مجموعه در قسمت اصلی با نوعی خبوشانی آغاز شده و حزین لاهیجی پایان یافته است.
سیمای شاعران، شرح حال، نمونه آثار ۲۰۲ شاعر نامی ایران از قدیمترین ایام تا عصر حاضر است. شعر من سوز دل سوخته زار من است شعر من پرتو تابنده افکار من است شعر من گوهر دریای دل خونین است شعر رخشنده دل گوهر شهوار من است آغاز کتاب با مقدمه ای از مولف ،صابر کرمانی ،درباره شعر و شاعری است. مولف در ابتدای هر شعر ،وصف حالی از شاعر ارائه داده تا خواننده با سراینده اشعار نیز آشنایی مختصر پیدا کند.عمده اشعار گردآوری شده به سبک کهن و با وزن و قافیه و در عین حال در مواردی از سرایندگان شعر نیمایی نیز شواهدی آورده شده است همچون فریدون مشیری و نادر نادرپور ... . طبع جدید اثر با ویرایش مجدد و اضافات و اصلاحات و چاپی زیبا و در دو رنگ منتشر گردیده است.
کتاب "جشن قرن هفتم ملای روم" مولانا در خانقاه شمس تبریزی اثر استاد شهریار، به کوشش کریم خمسه.
دیوان "میررضی دانش مشهدی" متضمن اشعاری است که در قالبهای مختلف سنتی به نظم درآمده است .یادآور میشود "میررضی دانش مشهدی" در شمار شاعران سده یازدهم است که اینک نمونهای از غزلهای او درج میگردد :تا به فکر توبه از شرب مدام افتادهام/ همچو، مینای تهی از چشم جام افتادهام/ بیکدورت عالمی خواهم که چشمی واکنم/ در میان دود و گرد صبح و شام افتادهام/ همنشینان جا ز خونگرمی در آتش کردهاند/ در میان من همچو داغ لاله خام افتادهام/ از فراموشان صیادم، ولی افتاده است/ شور در شهر قفس تا من به دام افتادهام/ دانش آزادی همین در حلقه گم گشتگیست/ چون نگین از سادگی در قید نام افتادهام .
مولانا صائب تبریزی مشهورترین شاعر دوران صفوی و یکی از غزلسرایان نامدار ایران است. این گوینده رنگین خیال و مضمون آفرین، پایه سبک اصفهانی (معروف به هندی) را به اوج کمال رساند و در این طرز، صاحب شیوهای خاص شد که در حقیقت باید "سبک صائب" نامیده شود. کلیات او را که شامل غزلیات، قصاید و چند قطعه و مثنوی کوتاه است، بین 120 تا 200 هزار بیت- و بیشتر هم- نوشتهاند. رقم صد هزار بیت را به تحقیق می توان پذیرفت. تدوین حاضر به تقریب دربرگیرنده 74 هزار بیت از اشعار مولاناست که در شش مجلد به چاپ رسیده است. نسخه حاضر شامل غزلیات (ن-ی) و جلد ششم از این دیوان است