این کتاب تألیف دانشمند گرانمایه امتیاز علیخان عرشی محقق کتابشناس نامدار از مردم سرزمین هندوستان است که به وسیله عامر انصاری به عربی ترجمه شده است. این اثر برای نخستین بار در مجله «ثقافه الهند» نشریه روابط فرهنگی هندوستان در دهلی منتشر شد. نویسنده در این کتاب میکوشد نهج البلاغه را مستند کند؛ به عبارت بهترگفتارهایی را که سیدرضی ضمن نهج البلاغه ذکر کرده و مأخذ خود را هم بیان نداشتهاست، با پیدا کردن مآخذ کهنی که سیدرضی مورد استفاده قرار دادهاست، مستند کند.