کتابخانه مجازی ادبیات

خواجه شرف الدین شاپور(ارجاسب) تهرانی‌ رازی از شاعران نامی اواخر قرن نهم و اوایل قرن‌ دهم هجری است. در مورد او می‌نویسند که به‌ جودت طبع سلیم و حدت ذهن مستقیم معروف‌ و صاحب اخلاق حمیده و صفات پسندیده و سرآمد شعرای زمان خود بوده است.علاقه و ارادتش به‌ خاندان عصمت و ظهارت -علیهم السلام- از جای‌جای اشعارش آشکار و هویداست. تعداد ابیات دیوان موجود که‌ حاصل مقابله هشت نسخه دیوان اوست،4309 بیت است. اشعار شاپور در دیوان حاضر عبارتند از: غزلیات: قسمت عمده اشعار شاپور بنا به‌ ویژگی عصر صفویه غزل است که در این دیوان‌ شامل 484 غزل و جمعا 2918 بیت است. قصاید که شامل 17 قصیده و جمعا 730 بیت است که محتوا و مضامین عمده این قصاید، ستایش خاندان عصمت و طهارت و مدح‌ پادشاهان و وزرای عصر است. مثنوی خسرو شیرین شامل 235 بیت که به تقلید از مثنوی خسرو شیرین نظامی سروده شده، هرچند که شاعر موفق به اتمام این مثنوی نشده‌ است. دو ترجیع‌بند با 208 بیت که‌ دارای مضامین عاشقانه هستند و به تقلید از ترجیع‌بندی سعدی سروده شدند. رباعیات شامل 109 رباعی با معانی و مضامین گوناگون.