میرزا ابوالحسن یغما پسر حاج ابراهیم قلی در حدود سال 1196 هجری در قریه خور یکی از قراء بیابانک به دنیا آمد و روز سهشنبه 16 ربیع الثانی 1276 در زادگاه خود وفات یافت. این کتاب دربرگیرنده گزیده از آثار یغمای جندقی در این موارد است: نثریات، غزلیات قدیم و جدید، سرداریه، قصابیه، احمدا، خلاصة الافتضاح، مراثی، مقطعات، و رباعیات. در پایان نیز در بخشی معنای برخی از واژگان کتاب آورده شده است.
سیمای شاعران، شرح حال، نمونه آثار ۲۰۲ شاعر نامی ایران از قدیمترین ایام تا عصر حاضر است. شعر من سوز دل سوخته زار من است شعر من پرتو تابنده افکار من است شعر من گوهر دریای دل خونین است شعر رخشنده دل گوهر شهوار من است آغاز کتاب با مقدمه ای از مولف ،صابر کرمانی ،درباره شعر و شاعری است. مولف در ابتدای هر شعر ،وصف حالی از شاعر ارائه داده تا خواننده با سراینده اشعار نیز آشنایی مختصر پیدا کند.عمده اشعار گردآوری شده به سبک کهن و با وزن و قافیه و در عین حال در مواردی از سرایندگان شعر نیمایی نیز شواهدی آورده شده است همچون فریدون مشیری و نادر نادرپور ... . طبع جدید اثر با ویرایش مجدد و اضافات و اصلاحات و چاپی زیبا و در دو رنگ منتشر گردیده است.
کتاب "جشن قرن هفتم ملای روم" مولانا در خانقاه شمس تبریزی اثر استاد شهریار، به کوشش کریم خمسه.
شعر یغما بین آثار تمام گویندگان ویژگیهای خاصی دارد؛ مهمترین جنبه شعر او این است که یغما به طور کلی مثل سایر معاصر خود مقلد صرف راه گذشتگان نیست. وی به لحاظ شکل و نوع اشعار تغییراتی هرچند مختصر در شعر فارسی ایجاد کرد. برای نمونه باید از اشکال خاصی که برای مراثی و نوحههای سینهزنی ابداع کرده است، نام برد. از لحاظ مضمون و محتویات نیز آثار یغما با همعصران او کاملاً متفاوت است. وی از مدیحهسرایی که حرفه اغلب شعرای دوره قاجاری بوده و باعث تقرب آنان به دستگاه سلطنت و صدارت میگردیده اجتناب کرده و از این نظر در کلیات مفصل او از قصیده خبری نیست. در ابتدای این کتاب مختصری درباره زندگانی و آثار یغمای جندقی آورده شده و سپس گزیدهای از اشعار او در بخشهای غزلیات، مراثی و نوحهها، قطعات، رباعیات، و انابتنامه آورده شده است.