خواجه فخرالدین عصمتالله فرزند خواجه مسعود بخارائی از سخنوران شیرینگفتار روزگار تیموریان است. این دیوان، حاوی اشعاری است شیرین و شیوا که مخصوصاً غزلیات آن موردپسند دوستداران غزل واقع خواهد شد؛ زیرا این غزلها همه کوتاهند و بهندرت ممکن است غزلی از هفت بیت تجاوز کند. از لحاظ مغز و معانی عرفانی به اشعار حافظ و گاهی از جهت روانی و سلاست به آثار سعدی شباهت دارند؛ با این حال گاهی از نظر دقت خیال عرفانی به اشعار حافظ و گاهی از جهت روانی و سلاست به آثار سعدی شباهت دارند.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.