در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری بانویی گرانقدر و عالیمقام به نام «حیاتی» در خانوادهای عرفانی در شهرستان بم، قدم به عالم هستی میگذارد و قدم به قدم تحت تربیت برادر خود رونقعلیشاه قرار میگیرد و حیات عرفانی وی رونق میپذیرد. به طوری که از اشعار وی برمیآید، بهویژه در ساقینامه، به آیین سماع و مقامهای موسیقی آشنایی کامل داشته است. دیوان حیاتی مشتمل بر انواع شعر از غزل و رباعی و قصیده و ترجیعبند و ترکیببند و مثنوی و ساقینامه است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.