کتابخانه مجازی ادبیات

ترجمه دعای کمیل در سیاق نثر-دررشته نظم از نصیرالدین امیرصادقی در سال 1373 انجام شده است.

معارف نهج‌البلاغه در شعر شاعران تألیف محمد دشتى در این مجموعه به تأثیر معارف نهج‌البلاغه و پند و اندرزهای امام علی(ع) در ادبیات فارسی، به ویژه ادبیات منظوم پرداخته شده است. مؤلف با بررسی اشعار شاعران بلند آوازه ای چون فردوسی، مولوی، حافظ، سعدی، سنایی، عطار، ناصر خسرو، بسطامی، فیض کاشانی، اقبال لاهوری، دهخدا و امام خمینی(ره)، اثرپذیری این سخن سرایان را از کلمات گهربار امیر مؤمنان(ع) در دو بخش قالبی و مضمونی تشریح کرده است. وی ابتدا به فرازی از سخنان امیر مؤمنان(ع) در نهج‌البلاغه اشاره می‌کند و سپس، ابیاتی از سخن سرایان ادب فارسی را ذکر نموده و نشان می‌دهد که چگونه این ناموران شعر پارسی، در قالب اشاره، اقتباس، استعاره، تضمین، ترجمه و تلمیح از قالب و محتوای معارف نهج‌البلاغه سیراب شده‌اند و غنای شعر خود را دو چندان کرده‌اند. نویسنده، در پایان به فهرست موضوعی مدخل‌هایی پرداخته که شاعران یاد شده از کلمات علی(ع) اقتباس کرده‌اند و نشانی خطبه‌ها، نامه‌ها و کلمات قصار را نیز، در کنار آن ذکر کرده است. این مدخل‌ها که افزون بر صدها موضوع می‌شود، در باره مسائل اعتقادی، اخلاقی، سیاسی، پند و اندرز، دنیا و آخرت، فضایل و مناقب اهل بیت(ع)، بعثت پیامبر، آموزش و پرورش، تواضع و فروتنی، دستگیری از تهیدستان عبرت از روزگار و مقام و منزلت علی(ع) است

مولانا کمال‌الدین محتشم کاشانی به طوری که در بعضی تذکره‌ها آمده، نام شریفش علی فرزند خواجه میراحمد و تاریخ تولدش روشن نیست؛ ولی سال فوت را بالاتفاق 996 ذکر کرده‌اند. وی در زمان سلطنت شاه طهماسب صفوی می‌زیسته و عمر طولانی هم نموده است. این کتاب شامل کلیه آثار مرحوم محتشم یعنی رسائل جلالیه، نقل عشاق و کلیه قصاید و غزلیات و مدایح و مناقب و مراثی و مثنویات و قطعات و رباعیات می‌باشد.

حسان العجم کمال‌الدین محتشم کاشانی (935 ـ 996 هـ.ق) فرزند خواجه میراحمد نراقی از شاعران بزرگ خطه کاشان بوده است. اندک آشنایی با این شاعر سبک هندی قرن دهم تنها از طریق ترکیب‌بندی است که در رثای امام حسین (ع) سروده و دیگر اشعارش به فراموشی سپرده شده است. او شاعری است که ممارست فراوان در فن شعر و دقایق و انواع آن نموده، بیشتر به نظم غزلیات و قصاید و ماده تاریخ‌ها و معمیات پرداخته، ابیات عاشقانه و اشعار مدحیه بسیاری به یادگار گذاشته است. این کتاب شامل هفت دیوان به نام‌های: شیبیه، شبابیه، صبائیه، رساله رجالیه، رساله نقل عشاق، ضروریات و معمیات می‌باشد که برای نخستین بار مطابق نظم و ترتیب خود شاعر به زینت طبع آراسته شده است.