رضیالدین آرتیمانی را بیشتر با ساقینامهاش شناختهاند. این چاپ از دیوان رضیالدین که بعد از چاپ دیوان او به کوشش محمدعلی امامی منتشر شده، افزون بر اشعار آن دیوان، دو نسخه دیگر نیز افزوده شده و همچنین در آخر کتاب، «ساقینامه» ابراهیم فرزند رضیالدین نیز آورده شده است. او در نیمه دوم قرن دهم هجری در آرتیمان تویسرکان به دنیا آمد و در ایام جوانی به همدان عزیمت کرد و در آنجا مشغول به تحصیل شد و در سلک شاگردان میرمرشد بروجردی درآمد. او در سال 1037 هجری قمری دیده از جهان فروبست.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
این کتاب که در واقع اولین گام برای شناسانیدن رضیالدین آرتیمانی است و طبعا احتمال خطا و اشتباه در آن وجود دارد، از روی شش نسخه خطی تصحیح شده است. رضی به مناسبت مقام عالی عرفانی و جنبه خاصی که داشته، همواره مورد توجه و احترام کامل بوده؛ چنانکه اغلب تذکرهنویسان کم و بیش در بزرگداشت وی کوشیده و معرف بزرگی مقامش بودهاند. رضی از جمله شاعرانی است که راه خود را پیموده و در بند وزن و قافیه متصنع نبوده و در حقیقت شعر را به دلیل نشان دادن واقعیات و جلوهگر ساختن احساسات میسروده، نه به ضرورت احتیاج و تشریفات.