کتابخانه مجازی ادبیات

دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.

این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.

کلیم کاشانی صاحب این کتاب، ملک‌الشعرای دربار شاه‌جهان و معاصر شاه عباس کبیر بود. او دو بار به هند سفر کرد که بار دوم در سال 1030 هـ. به هند سفر کرد و تا آخر عمر در همین سرزمین به سر برد. او به دستور شاه‌جهان تاریخ این پادشاه را به صورت مثنوی منظوم کرد. این مثنوی را می‌توان به دو قسم کرد؛ قسمت اول مشتمل است بر حمد، مناجات، نعت حضرت سیدالمرسلین، در صفت معراج، در مدح حضرت ظل الهی (شاه‌جهان)، خطاب به خداوند متعال، در تعریف سخن و سبب نظم کتاب، بیان نسب اعلی‌حضرت ظل الهی (شاه‌جهان) بیان جانشینان تیمور، و ..... قسمت دوم نیز محتوای وقایع تاریخی عصر شاه‌جهان است.

میرزا طالب کلیم کاشانی مشهور به طالبای کلیم متخلص به کلیم از شاعران نام‌آور سده یازدهم هجری قمری است. وی احتمالا در سال 980 هـ.ق زاده شده و به سال 1061 در کشمیر درگذشت و در مقبرةالشعرای کشمیر مدفون گشت. او از شاعران برجسته سبک معروف به سبک هندی یا اصفهانی به شمار می‌آید؛ اما به‌ویژه در غزل‌سرایی شیوه‌ای معتدل و دلپذیر دارد؛ به‌گونه‌ای که غزل‌های او میان غزل‌های شاعران سبک هندی برجستگی خاصی یافته است. از او آثار مختلفی از غزل، قصیده، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، مثنوی، قطعه و مثنوی موسوم به شاهنامه یا پادشاه‌نامه یا ظفرنامه شاه‌جهانی برجای مانده است.