مولانا سیفالدین ابوالمحامد محمّد فرغانی از شاعران ایرانی قرن هفتم و هشتم هجری بود که در دوره سلطه ایلخانان و مغولان در آسیای صغیر میزیست. وی در هشتاد سالگی به سال ۷۴۹ هجری درگذشته است. وی نسبت به سعدی ارادت ویژهای داشته و او را استاد سخن نامیده است. او خود دیوان اشعارش را که شامل غزلیات، قصاید، قطعات و اندکی رباعیات است جمع کرد. زندهیاد ذبیح الله صفا طی سالهای 1344- 1341ش دیوان اشعار سیف فرغانی را در سه جلد به طبع رساند. جلد اول شامل قصاید، جلد دوم شامل قطعات، غزلیات و جلد سوم شامل 261 غزل اوست. مضامین قصاید او را بیشتر اندرز و شکایت از نابسامانیهای زمانه و غزلهایش را پند، انتقادهای اجتماعی و بیان مضامین عرفانی و اندکی اشعار عاشقانه تشکیل میدهند. او با اینکه مذهب حنفی داشته اما از قدیمیترین شاعرانی است که در مرثیه کربلا شعر سروده. دیوان او شامل 12000 بیت است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
مولانا سیفالدین ابوالمحامد محمّد فرغانی از شاعران ایرانی قرن هفتم و هشتم هجری بود که در دوره سلطه ایلخانان و مغولان در آسیای صغیر میزیست. وی در هشتاد سالگی به سال ۷۴۹ هجری درگذشته است. وی نسبت به سعدی ارادت ویژهای داشته و او را استاد سخن نامیده است. او خود دیوان اشعارش را که شامل غزلیات، قصاید، قطعات و اندکی رباعیات است جمع کرد. زندهیاد ذبیح الله صفا طی سالهای 1344- 1341ش دیوان اشعار سیف فرغانی را در سه جلد به طبع رساند. جلد اول شامل قصاید، جلد دوم شامل قطعات، غزلیات و جلد سوم شامل 261 غزل اوست. مضامین قصاید او را بیشتر اندرز و شکایت از نابسامانیهای زمانه و غزلهایش را پند، انتقادهای اجتماعی و بیان مضامین عرفانی و اندکی اشعار عاشقانه تشکیل میدهند. او با اینکه مذهب حنفی داشته اما از قدیمیترین شاعرانی است که در مرثیه کربلا شعر سروده. دیوان او شامل 12000 بیت است.
مولانا سیفالدین ابوالمحامد محمّد فرغانی از شاعران ایرانی قرن هفتم و هشتم هجری بود که در دوره سلطه ایلخانان و مغولان در آسیای صغیر میزیست. وی در هشتاد سالگی به سال ۷۴۹ هجری درگذشته است. وی نسبت به سعدی ارادت ویژهای داشته و او را استاد سخن نامیده است. او خود دیوان اشعارش را که شامل غزلیات، قصاید، قطعات و اندکی رباعیات است جمع کرد. زندهیاد ذبیح الله صفا طی سالهای 1344- 1341ش دیوان اشعار سیف فرغانی را در سه جلد به طبع رساند. جلد اول شامل قصاید، جلد دوم شامل قطعات، غزلیات و جلد سوم شامل 261 غزل اوست. مضامین قصاید او را بیشتر اندرز و شکایت از نابسامانیهای زمانه و غزلهایش را پند، انتقادهای اجتماعی و بیان مضامین عرفانی و اندکی اشعار عاشقانه تشکیل میدهند. او با اینکه مذهب حنفی داشته اما از قدیمیترین شاعرانی است که در مرثیه کربلا شعر سروده. دیوان او شامل 12000 بیت است.