چهره مولانا شیخ حسن کاشی در قرن هفتم و هشتم هجری، چهرهای است تابناک که نور آن فضای ایران شیعی را در قرون بعد روشن کرده است. این کتاب که از بخش عمده آن تنها یک نسخه بر جای مانده، از آثار ارزشمند و کلیدی در ادبیات شیعه در زبان فارسی است. در این کتاب افزون بر تصحیح متن «تاریخ محمدی»، رساله معرفتنامه نیز آورده شده که رسالهای است به زبان شعر در علم کلام که مؤلف خود آن را معرفتنامه یا فایدتنامه نامیده است. نیز «هفتبند» از مولانا کاشی آورده شده که در ستایش امیرمؤمنان (ع) میباشد. تاریخ تألیف تاریخ محمد سال 708 میباشد. شاعر در این کتاب به شهرهایی هم که در آنجا این اشعار را سروده اشاره کرده که عبارت از شهرهای واسط، حله و بغداد است.
ترجمه دعای کمیل در سیاق نثر-دررشته نظم از نصیرالدین امیرصادقی در سال 1373 انجام شده است.
سید احمد بهشتی شیرازی، در کتاب شرح جنون: تفسیر موضوعی دیوان خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی، در پی آن است تا با معرفی فرهنگ ادبی که حافظ شیرازی از متن آن برخاسته است و مطالع تطبیقی مضامین اشعار او و دیگر شعرای نامور فارسی، نقبی به کنه شعر او بزند. کتاب شرح جنون یکی از کتابهای نایاب و قدیمی است که به تفسیر موضوعی غزلیات حافظ میپردازد. (متاسفانه به دلیل عدم موجود بودن بخش پیشگفتار و مقدمه، این نسخه بدون صفحات ابتدایی منتشر شده است و محتوا مطابق نسخه نمونه آغاز میشود.) درباره لسانالغیب و مشرب او، در تفسیر شاهکارهای شعری وی دو شیوه وجود دارد. عدهای رندیهای او را ظاهری میدانند و شراب و شاهد و ساقی او را ظاهری تلقی میکنند و عدهای از آنچه او گفته تعابیر باطنی دارند. سید احمد بهشتی شیرازی از جمله گروه دوم است.