کتابخانه مجازی ادبیات

در «فرهنگ پهلوی» واژه‌های آرامی که ازوارش یا هزوارش خوانده می‌شود، به واژه‌های ایرانی یا پارسی میانک گردانیده شده است. این واژه‌ها دسته‌بندی شده و در هر باب یک رشته واژه که با هم پیوستگی دارد، یاد گردیده است؛ در یکم: نام‌های خدا و مینویان؛ در دوم: گیتی و آنچه از آن است چون خاک و شهر و خانه؛ در سوم: در آب و رود و زره و جوی و جز اینها؛ در چهارم: در دانه‌ها و میوه‌ها؛ در پنجم: در خورش‌ها و آشام‌ها. نام نویسنده این فرهنگ به دست نیامده است؛ اما بی‌گمان فرهنگی است از روزگار ساسانیان.

این کتاب دارای نام‌های خاص اوستایی از تحقیق و بررسی در سه نام‌نامه مختلف از دانشمندان ایرانی و آلمانی است؛ کتاب «نام‌نامه ایرانی» تألیف فردیناند یوستی، کتاب «نام‌نامه اشخاص ایرانی» تألیف مانفرد مایرهوفر و کتاب «دانشنامه مزدیسنا» تألیف جهانگیر اوشیدری. نویسنده کوشیده در مورد هر واژه از نظر معانی، حالت واژه، جنس واژه، شمار واژه و کاربرد آن در کتب دیگر مانند کتب پهلوی و شاهنامه و .... به تفصیل شرح داده شود.

در این کتاب که متون نشست‌های نویسنده درباره زرتشت و پیام‌های اوست، نویسنده کوشیده تا زرتشت و بیش از خود او سخنانش را نیک بشناساند؛ از اینکه او درباره آفرینش و آفریدگار، گرداننده جهان، درباره نیکی و بدی، درباره بایسته‌ها و نبایسته‌ها، درباره شایست و ناشایست، درباره زندگی مینوی، درباره زندگانی مادی و ... را بشناساند.

علی اکبر جعفری از اوستاشناسان روشن‌بینی است که زرتشت و اندیشه‌های اصیل وی را شناخت و اینک فضای روشن پیام زرتشت را در هفت هات ادامه و گسترش داده است. پیش از این اوستاشناسان "هفت هات" را نثر می‌دانستند. استاد جعفری در این کتاب ما را متقاعد ساخته است که هفت هات در اصل منظوم بوده و سپس دست‌کاری شده و کلمات و عباراتی بدان افزوده گردیده و آن را از حالت منظوم بدرآورده است. مولف، این کلمات و عبارات زاید را نشان داده و اصل هفت هات منظوم را عریان ساخته و علت آن را در میان گاتها روشن ساخته است