گویشهای موجود در کشورمان بازمانده همان زبانهای کهن است که قابل شناسایی هستند؛ بنابراین گویششناسی شاخه ای از علم زبانشناسی است که به بررسی ماهیت و پراکندگی گونههای زبانی میپردازد. در این کتاب به بررسی دستور تطبیقی گویش شوشتری با فارسی دری پرداخته شده است. گویش شوشتری یکی از گویشهای جنوب غربی در استان خوزستان محسوب میشود. بین این گویش و برخی از گویشهای موجود نظیر لری، بختیاری، دزفولی و دیگر لهجهها ارتباط زیادی وجود دارد و علت این ارتباط باید در تاریخچه مهاجرت آریاییان به ایران جستجو کرد. این کتاب شامل شش فصل به بررسی موضوعات گوناگونی مانند جغرافیای تاریخی شهرستان شوشتر، آثار باستانی، تحولات آوایی گویش شوشتری و دستور تطبیقی گویش شوشتری با فارسی دری پرداخته است.
در برخی از شهرها و آبادیهای استان زرخیز خوزستان مانند دزفول، شوشتر، رامهرمز و بهبهان هنوز به گویشهای ایرانی سخن گفته می شود. این گویشها مانند همه گویشهای ایرانی دیگر رفته رفته فراموش می شوند و واژه های آنها کم کم جای خود را به واژه های فارسی می سپارند و از این رو باید تا هنوز فرهموش نشده اند به گردآوری و بررسی آنها که برای شناسایی بهتر و ژرفتر زبانهای ایرانی بایسته است پرداخت. محمدباقر نیرومند دبیر دبیرستانهای اهواز که شوشتری هستند چند سال با کوشش فراوان ولی بدون در نظر گرفتن روش کنونی واژه نامه نویسی واژه های فراوانی از گویش شوشتری را گردآوری کرده و آنها را به خط زیبای خود نوشته اند...
در برخی از شهرها و آبادیهای استان خوزستان هنوز به گویشهای ایرانی سخن گفته میشود. این گویشها مانند همه گویشهای ایرانی دیگر رفتهرفته فراموش میشوند و واژههای آنها کمکم جای خود را به واژگان فارسی میسپارند؛ از اینرو باید به گردآوری و بررسی آنها که برای شناسایی بهتر و ژرفتر زبانهای ایرانی بایسته است، پرداخت. نویسنده در این کتاب با کوشش فراوان، ولی بدون درنظرگرفتن روش کنونی واژهنامهنویسی، واژههای فراوانی از گویش شوشتری را گردآوری کرده است.