اوستا کهنترین نوشته ایرانیان است. زمان نگارش این کتاب بزرگ گرچه بهدرستی روشن نیست، دستکم تا ده سده پیش از مسیح میرسد. آنچه امروزه در دسترس است و نام «اوستا» بر آن گذاشته شده، همه آن کتابی نیست که در دورانهای کهن در دست نیاکان ما بوده، بلکه بخش بزرگی از این نوشته سترگ در کشمکشهای گوناگون از دست رفته و پایمال درندهخویی و بیدانشی اهریمنصفتان گردیده است. این کتاب دربرگیرنده نگارش فارسی این نامه مینوی است که از گزارش استاد ابراهیم پورداود به دست داده شده است.
کتاب های اوستا عبارتند از:گات ها،یسنا،ویسپرد،پشت ها وندیداد خرده اوستا گات ها دارای 5 بخش است: اهنود،اشتود،سپنتمد،وهوخشتر،وهیشتواپشت. گات ها از کهن ترین و سپنتاترین بخش های اوستاست که از اشوزر تشت به یادگار مانده است.کهن ترین ادبیات هر قومی را سرود یا شعر یا مناجات تشکیل میدهد زیرا مردم میتوانند شعر و ترانه و سرود را به آسانی از بر کنند و به خاطر بسپارند.
برای من شاهنامه به رودی عظیم مانند است که در عین زیبایی و قدرت، آراسته و کامل است و در مسیر طولانی خود تا دریا در هر جایی و در هر چشمی و برای هر گوشی جلوه و جمال و زمزمه ای خاص دارد و برای اندیشمندان، ساختار پیروزی و شکست، امید و نومیدی، زادنها و مردنها، در آن بسیار پرمعنا و تفکرانگیز است، این کتاب شناسنامۀ زندگی پرتلاطم و سرشار از گیر و دار ملت سلحشور ایران است که هرگز نام را به ننگ نفروخته است و پیوسته جان را به پای نام نیک خویش باخته است و فردوسی، استاد بزرگ ادب پارسی و پیر پارسای این سرزمین ایزدی، با بیان جادویی و افسون ساز خود، این روحیات و توانمندی های ملی مردم ما را چنان زنده و پویا و گویا به تماشا گذاشته است که انسان خود را شاهد زندۀ همۀ وقایع می یابد و ... در این فرهنگ تمامی واژهها و نام های شاهنامه بر پایه سرشت و نهاد زبان فارسی به ترتیب الفبا گردآمده است. برای هر اسم معنی و کارکرد آن در شاهنامه به همراه ابیات مرتبط آن تشریح گردیده است. پولاد = از سرداران ایران در روزگار کیقباد پیروز = از فرزندان کاوه ی آهنگر تاجبخش = رستم تاجور = ایرج تهمورس = پسر هوشنگ ، سومین پادشاه نخستین سلسله ی جهان تهمینه = دختر شاه سمنگان و مادر سهراب پسر رستم جاماسپ = وزیر و حکیم و رایزن گشتاسپ و داماد زرتشت جانفروز = از سرداران بهرام چوبینه در جنگ او با خسرو پرویز جریره = همسر سیاوش و مادر فرود و...
شاهنامه خوانی و نقل روایت های پهلوانی نقالان، عمده ترین راه آشنایی عامه مردم این سرزمین با یادگارهای کهن حماسی نیاکان خویش بود. مرشد عباس وزیری یکی از این نقالان باسابقه بود که با نقل داستانها در محافل و مجالس دست به ابتکاری بیسابقه زد و مجموعهای از طومارهای نقالان پیشین و نقلها و یادگارها و اشارهها و کنایهها و آموختهها و آزمونهای خویش را گرد آورد و سامان بخشید و در کتابی بزرگ به نام داستان رستم و سهراب به نگارش درآورد
شعر و ادب یک ملت تا حدود زیادی آیینه زندگی اوست و بهویژه ادبیات جدید هر ملت، بیشتر تحولات و روشهای سیاسی و غیرسیاسی امروز را بیش از پیش منعکس میسازد. ادبیات زبان اردو نیز از این قاعده کلی مستثنی نیست و شاعران و نویسندگان این زبان همواره در راه پیشرفت افکار و احوال مردم شبه قاره هند و پاکستان کوشا و راهنما بودهاند. در این کتاب برگزیده شعر پانزده تن از شاعران زبان اردو به فارسی درآمده است. مقدمه کتاب، بحثی مفصل درباره ادبیات اردو و شعر اردو میباشد.