در میان زبانهای ایرانی دوره باستان، زبان کتیبههای هخامنشی یا زبان فارسی باستان از ارزشهای ویژهای برخوردار است. این کتاب نوشته رولاند جی کنت با وجود گذشت زمانی نسبتا طولانی، باید گفت هنوز در پهنه مطالعات زبانی و زبانشناسی درزمانی و بهویژه زبانهای باستانی ایران بیتردید بلامنازع است. یکی از ویژگیهای اساسی و مهم این اثر آن است که کنت در سرتاسر کار گسترده خود هرگز اسیر یکسونگری و جزمیت در نظریات خود و دیگران نشده است؛ چنانکه او خود در بخشی از پیشگفتار نخست میگوید: «دیدگاههای منتشرشده خود من در مورد مسائل درگیر، در صورت ناسازگاری و تناقض با دیدگاههای ارائه شده در این کتاب به گونه دیدگاههای منسوخ نگریسته شدهاند، حتی چنانچه آشکارا مورد انصراف قرار نگرفته باشند....». این کتاب به منظور برآوردن نیاز به برخوردی جامع با کتیبههای فارسی باستان تهیه شده است؛ به عبارت دیگر نه آخرین مجموعههای متون، نه آخرین واژهنامه مربوط به آنها و نه آخرین بررسی دستوری که بخش چشمگیری از آنها جزء انتشارات بسیار جدید است، هیچیک بهتنهایی مدارک و شواهد مربوط به تمام موارد را ارائه نمیکند.
سلیم نیساری در مقدمه کتاب در مورد دلیل گردآوری این مطالب می گوید: وقتی که چاپ کتاب "درس انشای فارسی" را آغاز می کردم به فکرم رسید که دفتری از بهترین نوشته های دانش آموزان کشور نیز تهیه و منتشر کنم. برای اینکه مقایسه ای بین نوشته ها به عمل آید و در ضمن تنوعی هم بین آنها موجود باشد و ذوق و سلیقه و طرز فکر هر دانش آموز نیز معلوم گردد عنوان "در برابر...؟" انتخاب گردید و به اطلاع دبیران محترم انشاء رسید تا نوشتن این موضوع را به دانش آموزان خود تکلیف بدهند و بهتریم نوشته ها را برای چاپ ارسال فرمایند.
نثر در لغت به معنی پراکندن است و در عرف ادیبان به معنی عام کلمه سخنی است که به بند وزن و قافیه نیاید مانند سخنانی که مردم در گفتگو های عادی خود به کار می برند و با آن کتاب و نامه می نویسند. این گونه سخن در صورتی ارزش هنری دارد که از سطح معمولی و عامیانه بالاتر و دارای فصاحت و بلاغت باشد. پس نثر به معنی خاص (نثری که ارزش ادبی و هنری دارد)سخنی سنجیده و زیبا و غیرمنظوم است. نثر یا ساده است و در آن صنعتی دیده نمی شود و یا به صنایع بدیعی آراسته است. در صورت اول نثر را مرسل و در صورت دوم مصنوع می گویند. در ادبیات امروز نثر هر قدر ساده و شیرین و زیبا باشد ارزش هنری بیشتری دارد. نثرهای ادبی سنگین و عالی ادبیات فارسی در گذشته گلستان سعدی و کلیله و دمنه و نظایر آنها بوده است و امروز گرچه ما نمونه ای عالی مانند گذشته نداریم ولی در میان استادات و نویسندگان هستند کسانیکه نثر ساده و زیبا دارند...