رامایانا یکی از داستانهای کهن حماسی هند است که ذکر جمیل آن در افواه عوام افتاده و صیت شهرتش از شرق تا غرب را درنوردیده است. این منظومه کهنترین حماسه هندی است که قهرمان اصلی آن راما، طی پهلوانیهای بسیار زنش سیتا را که در چنگ راوانا اسیر شده، میرهاند. والمیکی این منظومه را در قرن سوم قبل از میلاد در 48 هزار بیت سروده است. گردهر داس شاعر فارسیگوی شبه قاره در روزگار جهانگیر گورکانی میزیست. وی این داستان معروف را در قالب مثنوی در 5900 بیت به نظم فارسی برگردان نمود. یکی از مهمترین تفاوتهای این ترجمه که در سال 1036 قمری به انجام رسیده و به جهانگیر پیشکش شده است.
رامایانا، صحیفه مقدس هندوان شمرده میشود. همانطور که در خانه هر ایرانی، یک مجلد از دیوان حافظ وجود دارد، خانه هیچ هندو مسلکی نیست که نتوان کتاب رامایانا، یا نقش و نگاری از این اسطوره را در آن مشاهده کرد. این کتاب برای هندوها، هم به منزله اثری آسمانی و مقدس محسوب شده و هم اثری ادبی و عاشقانه و در عین حال اخلاقی، که بیانگر تاریخ و تمدن هند باستان است و دربردارنده شکوه حماسههای این دیار در هزاران سال پیش. ترجمه منظوم فارسی ملا مسیح پانیپتی از این شاهکار، خود شاهکار دیگری بوده که شایسته معرفی به جامعه ادبی جهان، بویژه فارسی زبانان است. رامایانا، داستانِ عشق رام و سیتا در ادبیات هند همان قدر ارج و شهرت دارد که لیلی و مجنون در ادب عرب و فرهاد و شیرین در ادب پارسی. حتی اگر بیشتر دقیق شویم، در مییابیم که اشتهار و ارزشِ این قصه، بسی بیشتر از همتایان ایرانی و عربی خویش است.
کتاب مجموعه مقالات دکتر ظهیر احمد صدیقی به زبان اردو است. عنوانِ مقالات: «حرف آغاز»؛ «شیخ نجم الدین رازی و علامه اقبال لاهوری»؛ «مثنوی و حکایات مثنوی»؛ «احوال و آثار میرزا عبدالقادر بیدل»؛ «اسرار و علم حروف و میرزا عبدالقادر بیدل»؛ «احوال و آثار امیر خسرو»؛ «ذوق بلگرامی و ذکر خوراکی ها در شعر طنز فارسی»؛ «زرتشت ایرانی و علامه اقبال».