میرابوالقاسم مشهور به میرعالم در سال 1166 هجری در حیدرآباد متولد شد و به سال 1223 هجری نیز وفات یافت. از انشاءپرداز و مصنفی بینظیر بود. به این سبب در دنیای علمی به حیثیت مصنف و انشاءپرداز معروف است؛ تألیفاتی که از او در دست است، عبارتند از: مصباح العارفین، ریارت عاشوره، مثنوی میرعالم، رقعات میرعالم، ده مجلس. در دوره نظام علی خان و سکندرجاه، میرعالم دیوان و سفیر بود و از طرف نظام علی خان و ارسطوجاه و به نظام علی خان و ارسطو جان نامهها نوشته است. بر حسب خواهش میرعالم منشی او این نامهها را مرتب کرده و بر سه قسم نموده که در این کتاب آورده شده است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.
«لُغَتِ فُرس» یا فرهنگ اسدی نام واژهنامه مهم و قدیمی است که اسدی طوسی شاعر سرشناس سده پنجم هجری آن را تألیف کردهاست. اسدی در این کتاب برای شرح غالب لغات، شاهد یا شواهدی از شاعران میآورد. ترتیب واژههای این واژهنامه بر پایه حرف آخر آنها است. اسدی همانگونه که خود گفته، این کتاب را برای آن نوشت تا شاعران و نویسندگان پارسیزبان سرزمینهای غربی ایران که با برخی از واژههای بهکاررفته در خراسان و فرارود آشنایی نداشتند بتوانند مشکلات لغوی خود را به یاری این کتاب رفع کنند. این کتاب کهنترین لغتنامه فارسی است که در قرن پنجم قمری تألیف گردیده است. آنچه درباره این کتاب قابل توجه است، این است که دستهبندی لغات در این کتاب به شیوهای است که نشان میدهد هدف از تألیف آن راهنمایی شاعران بوده تا اگر در قافیه شعر محتاج کلمهای شدند و معنی آن را ندانستند، در این کتاب بیابند و استفاده نمایند.