کتاب درباره شیخ دَولا گُجراتی (درگذشت: 15 ربیع الاول 1086هجری) است. این کتاب را به فارسی محمد چراغ بن شاه مراد قادری (درگذشت: 1292 هجری) تالیف کرده بود. تاکنون دو نسخه خطی از کتاب "تذکره شیخ دَولا گجراتی" یافت شده است: نسخه خطی کتابخانه گنجبخش (اسلام آباد پاکستان- به تاریخ کتابت: 8 نوامبر 1837) و نسخه خطی مملوکه شریف کُنجاهی (گجرات، پاکستان- تاریخ کتابت: 12 ژوئن 1899). محمدرشید گجراتی بن شیخ عبدالرحمان جامی کتابِ «جامع الفنون» را به فارسی نوشت که محمد چراغ بن شاه مراد گیلانی در سال 1077 هجری گردآوری نمود. چهار نامه به فارسی به نامِ شیخ دَولا و یک نامه به نامِ محمد چراغ هم در پایان کتاب آورده شده است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.
«لُغَتِ فُرس» یا فرهنگ اسدی نام واژهنامه مهم و قدیمی است که اسدی طوسی شاعر سرشناس سده پنجم هجری آن را تألیف کردهاست. اسدی در این کتاب برای شرح غالب لغات، شاهد یا شواهدی از شاعران میآورد. ترتیب واژههای این واژهنامه بر پایه حرف آخر آنها است. اسدی همانگونه که خود گفته، این کتاب را برای آن نوشت تا شاعران و نویسندگان پارسیزبان سرزمینهای غربی ایران که با برخی از واژههای بهکاررفته در خراسان و فرارود آشنایی نداشتند بتوانند مشکلات لغوی خود را به یاری این کتاب رفع کنند. این کتاب کهنترین لغتنامه فارسی است که در قرن پنجم قمری تألیف گردیده است. آنچه درباره این کتاب قابل توجه است، این است که دستهبندی لغات در این کتاب به شیوهای است که نشان میدهد هدف از تألیف آن راهنمایی شاعران بوده تا اگر در قافیه شعر محتاج کلمهای شدند و معنی آن را ندانستند، در این کتاب بیابند و استفاده نمایند.