تناولت فی هذا الکتاب فی خمسة فصول. تناولت فی الفصل الاول «السیرافی» و درست فی الفصل الثانی «السیرافی و سیبویه»، فی فصل الثالث منهج السیرافی و فصل فصل الرابع عن موارد السیرافی تحدثت عن موقف السیرافی من السماع والقیاس و التعلیل و التأویل. و فصل الخامس اثر السیرافی.

منابع مشابه بیشتر ...

5ddd4ff4e6315.png

شرح کتاب السیبویه (الجزء الرابع عشر)

ابی سعید السیرافی

شرح كتاب سيبويه، اثر ابوسعيد حسن بن عبدالله مرزبان سيرافى (متوفى 368 ق)، مشهور به قاضى ابوسعيد سيرافى، قديمى‌ترين شرح بر «الكتاب» سیبویه است. سيرافى شرحش را بدون تمهيد و مقدمه‌اى كه شيوه او را توضيح دهد، آغاز كرده است؛ اما با توجه به كتاب مى‌توان به شيوه او در اين شرح دست يافت. وى ابتدا تكه‌اى از كلام سیبویه را ذكر مى‌كند و به دنبال آن به شرح آن عبارت مى‌پردازد. البته او هميشه به اين روش ملتزم نيست؛ چنان‌كه در «باب الهمزة» توضيحات خود را بر كلام سیبویه مقدم مى‌كند. سيرافى عبارات را به‌گونه‌اى توضيح مى‌دهد كه براى خواننده قابل فهم باشد؛ لذا ياقوت در «معجم الأدباء» مى‌نويسد: «نحويون زمان ما سه گروهند: آن‌كه كلامش فهم نمى‌شود كه «رمانى» است؛ آن‌كه بخشى از كلامش فهميده مى‌شود كه «ابوعلى فارسى» است و آن‌كه تمامى كلام او فهميده مى‌شود كه «سيرافى» است». وى در شرح مطالب تنها به عبارات بسنده نكرده، بلكه مسائل فراوانى و به‌ويژه آراء نحويون پيش از سيبويه را متعرض شده است؛ مذهب نحوى سيرافى عموماً بصرى بوده و وقتى نظريه‌اى از آنها را متذكر مى‌شود با لفظ «أصحابنا» مى‌آورد و لذا وى مؤيد بصريون بوده و آراء كوفيون را رد مى‌كند.

5ddd5000f26cc.png

شرح کتاب السیبویه (الجزء الثالث عشر)

ابی سعید السیرافی

شرح كتاب سيبويه، اثر ابوسعيد حسن بن عبدالله مرزبان سيرافى (متوفى 368 ق)، مشهور به قاضى ابوسعيد سيرافى، قديمى‌ترين شرح بر «الكتاب» سیبویه است. سيرافى شرحش را بدون تمهيد و مقدمه‌اى كه شيوه او را توضيح دهد، آغاز كرده است؛ اما با توجه به كتاب مى‌توان به شيوه او در اين شرح دست يافت. وى ابتدا تكه‌اى از كلام سیبویه را ذكر مى‌كند و به دنبال آن به شرح آن عبارت مى‌پردازد. البته او هميشه به اين روش ملتزم نيست؛ چنان‌كه در «باب الهمزة» توضيحات خود را بر كلام سیبویه مقدم مى‌كند. سيرافى عبارات را به‌گونه‌اى توضيح مى‌دهد كه براى خواننده قابل فهم باشد؛ لذا ياقوت در «معجم الأدباء» مى‌نويسد: «نحويون زمان ما سه گروهند: آن‌كه كلامش فهم نمى‌شود كه «رمانى» است؛ آن‌كه بخشى از كلامش فهميده مى‌شود كه «ابوعلى فارسى» است و آن‌كه تمامى كلام او فهميده مى‌شود كه «سيرافى» است». وى در شرح مطالب تنها به عبارات بسنده نكرده، بلكه مسائل فراوانى و به‌ويژه آراء نحويون پيش از سيبويه را متعرض شده است؛ مذهب نحوى سيرافى عموماً بصرى بوده و وقتى نظريه‌اى از آنها را متذكر مى‌شود با لفظ «أصحابنا» مى‌آورد و لذا وى مؤيد بصريون بوده و آراء كوفيون را رد مى‌كند.