کتابخانه مجازی ادبیات

کتاب «ماللهند» ابوریحان بیرونی گنجینه‌ای است زوال‌ناپذیر از اطلاعات و تحقیقات دقیق درباره هند و هندوان از جهات مختلف و در مسائل گوناگونی که اجمالا بدان‌ها اشاره شده است. بیرونی ضمن بحث در مطالب مختلف، کوشیده اصطلاحات و تعبیرات هندی را به همان زبان اصلی یعنی سانسکریت بیان کند؛ زیرا او برای شناختن هند و هندوان، نخستین کاری که کرد، فراگرفتن زبان و ادبیات سانسکریت بود و چون این زبان را خوب می‌دانست، از آن به صورت مطلوب و عالمانه‌ای استفاده نمود و از این راه صدها لغت و تعبیر سانسکریت در کتاب خویش آورد. در این کتاب نویسندگان برای رفع مشکلات لغوی سانسکریت این کتاب و توضیح معانی و نشان‌دادن ضبط صحیح هر یک از آنها، این کتاب را به نگارش درآورده‌اند. در واقع این کتاب حکم لغت‌نامه سانسکریت «ماللهند» را دارد و هر کدام از واژه‌های سانسکریت این کتاب به صورت صحیح آن نشان داده شده و معانی آنها نیز توضیح داده شده است.

انوری به عنوان یکی از سه پیامبر شعر فارسی، از دیرباز تا کنون مورد توجه علاقه‌مندان و شارحان بوده است. نخستین کسی که به شرح دیوان انوری روی آورد محمد بن داود علوی شادی‌آبادی است که در نیمه دوم قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری قمری در مالوه (مندو) هند می‌زیسته است. شدی‌آبادی در شرح خود بیش از ششصد بیت از دیوان انوری را شرح کرده و بعضاً معادل‌های هندی برای لغات فارسی آورده است. در مقاله حاضر پس از توضیح درباره نام و نسب و آثار شادی‌آبادی، ویژگی‌های درخور توجه شرح او بر دیوان انوری و برخی ملاحضات خاص و نقد‌های احتمالی، به تفصیل آمده است.

در تاریخ فرهنگ و تمدن بشر، کمتر کتابی است که چون مجموعه حکایات پندآمیز (کلیله و دمنه) شهرت و محبوبیت داشته باشد و سرگذشتش این چنین با حوادث و اتفاقات تاریخ آمیخته باشد. نام اصلی کتاب پنج حکایت (پنجا تنتره) بود اما در جهان اسلام بنام کلیله و دمنه معروف شد. ترجمه عربی این کتاب به سوی غرب رفت و اکنون ترجمه های گوناگون که در سراسر جهان متمدن پراکنده شده و میلیونها نفر کودک و پیر و جوان به خواندن آن می پردازند همه از این مادر زاده شده اند، در شرق جهان اسلامی در عصر درخشان فرهنگ و ادب ایرا ن دوران سامانیان رودکی نخستین شاعر بزرگ پارسی گوی کلیله و دمنه را به شعر پارسی برگرداند. بار دیگر در نیمه دوم قرن دهم هجری در هنگام پادشاهی اکبر امپراطور مغولی هند بر پایه همان ترجمه های فارسی کلیله و دمنه کتاب عیار دانش تکوین یافت و سپس در اواخر همین قرن به فرمان اکبر، مصطفی خالقداد عباسی، که سانسکریت میدانست و قبلا چند کتاب از این زبان به فارسی ترجمه کرده بود، مامور شد که متن سانسکریت پنچاکیانه را به فارسی برگرداند. فرمان امپراطور جامه عمل به خود پوشید و کار ترجمه در آغاز قرن یازدهم پایان یافت و اکنون نسخه منحصر به فرد این ترجمه که علاوه بر اصالت چندین حکایت بیشتر از مجموعه نخستین دارد در موزه ملی دهلی نو نگهداری میشود....

در تاریخ فرهنگ و تمدن بشر، کمتر کتابی است که چون مجموعه حکایات پندآمیز (کلیله و دمنه) شهرت و محبوبیت داشته باشد و سرگذشتش این چنین با حوادث و اتفاقات تاریخ آمیخته باشد. نام اصلی کتاب پنج حکایت (پنجا تنتره) بود اما در جهان اسلام بنام کلیله و دمنه معروف شد. ترجمه عربی این کتاب به سوی غرب رفت و اکنون ترجمه های گوناگون که در سراسر جهان متمدن پراکنده شده و میلیونها نفر کودک و پیر و جوان به خواندن آن می پردازند همه از این مادر زاده شده اند، در شرق جهان اسلامی در عصر درخشان فرهنگ و ادب ایرا ن دوران سامانیان رودکی نخستین شاعر بزرگ پارسی گوی کلیله و دمنه را به شعر پارسی برگرداند. بار دیگر در نیمه دوم قرن دهم هجری در هنگام پادشاهی اکبر امپراطور مغولی هند بر پایه همان ترجمه های فارسی کلیله و دمنه کتاب عیار دانش تکوین یافت و سپس در اواخر همین قرن به فرمان اکبر، مصطفی خالقداد عباسی، که سانسکریت میدانست و قبلا چند کتاب از این زبان به فارسی ترجمه کرده بود، مامور شد که متن سانسکریت پنچاکیانه را به فارسی برگرداند. فرمان امپراطور جامه عمل به خود پوشید و کار ترجمه در آغاز قرن یازدهم پایان یافت و اکنون نسخه منحصر به فرد این ترجمه که علاوه بر اصالت چندین حکایت بیشتر از مجموعه نخستین دارد در موزه ملی دهلی نو نگهداری میشود....