کتابخانه مجازی ادبیات

موضوع کتاب شرح حالی است مختصر از زندگانی دعبل خزاعی شاعر هجوسرا که با سلاح برنده و آتشین لسان خویش پایه های حکومت ابن عباس را به لرزه در آورد و موجبات بیداری مردم آن دوران را سبب گردید. در رثای اهل بیت و اعلام مظلومیت و ظلم و جور وارد بر آنها از هیچ کوششی دریغ ننمود و چکامه های آتشین خود را می سرود. نمونه واضح آن سرودن تائیه در حضور اما جواد (ع) و سمبل ستم "مامون عباسی" است. شعر او با دیگر شاعران فرقی اساسی داشت و برای خلفا و پادشاهان و امرا می سرائید اما همینکه از آنها حرکتی زشت و ناپسند بر علیه اهل بیت می دید با تمام جرات آنها را هجو می کرد. ویژگی خاص دعبل بکار بردن کلماتی است که اعراب بادیه نشین در تکلم روزمره خویش در آن زمان بکار می برده اند و اشعار دعبل موجبات حفظ و نگهداری بسیاری از لغات عرب آن دوران را سبب شد.

قد جاء فی مقدمة هذه الکتاب: «و قد بدأت الکتاب بالحدیث عن جوانب حیاة الشاعر التی قاربت المائة عام التی تحدث نفسه عنها، ثم انتقلت الی رحلته الشعریة بعد بدایاته، ثم عرجت علی مکانته الشعریة و إصداراته، و أثبت مختصراً بالسنوات یبین مراحل حیاته متدرجاً من عام 1921 و حتی وفاته. ثم اخترت نماذج لروائعه و جواهره».