سیدابوالقاسم نجمالدین محمد میدانکاهی متخلص به «کاهی» که به قول احمد امین رازی در پانزدهسالگی نورالدین عبدالرحمن جامی را زیارت کرده، در کابل ولادت یافته و بخشی از عمر خویش را در زادگاه خود و بخشی دیگر را در سرزمین هندوستان گذرانیده است. تاریخ ولادت او معلوم نیست ولی درگذشت او به سال 988 هجری در اگره هندوستان اتفاق افتاده و نوشتهاند که 120 سال زندگانی یافته است. او شاعری بوده خوشخو و خوشگو و موسیقیدان و بذلهسنج و غزلیات را صوتی خوب میبست و در جناسگویی و ظرافت از جمیع معاصرین خود گوی سبقت میربود. اشعار او مشمتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات و مقطعات است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.