میرعظیم الدین تتوی (1163 ـ 1229 ق) یکی از شعرای بزرگ نامی سنده است که سلسله خاندانش به سیدشکرالله شیرازی میرسد و از اهل تشیع اثناعشری است. از تصنیفات او به زبان فارسی: فتحنامه، مثنوی سیر دل، دیوان عظیم، انشای عظیم. فتحنامه را او به طرز شاهنامه فردوسی در بحر مثنوی رزمیه به امر میر فتحعلیخان والی سنده در سال 1199 هـ. نگاشته است. در پایان این کتاب چند مکتوب و نسبنامه و سند بطور تعلیقات آورده شده است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.