سیمای تابناک مولانا و شعر عارفانه وی در هندوستان همیشه برای منتقدین ادب و اهل سلوک جاذبه خاصی داشته و دارد. در اینجا شرحهای بسیاری بر مثنوی نوشته شده و به زبانهای مختلف مانند اردو، هندی، انگلیسی و غیره ترجمه شده است. شاعران هند در مثنوی نگاری ازو بهره بردهاند. اکنون نیز فضلا و دانشوران آثار گرانبهایی درباره وی مینگارند. علامه شبلی در شعر العجم درباره احوال و آثار مولانا بحث کرده است و کتابی به نام «سوانح مولانا روم» نگاشته است. در این مقاله کوتاه نظرات شبلی درباره ویژگیهای شعری مولانا بررسی شده است.
کتاب حاضر مشتمل بر دو گفتار به زبان فرانسوی، به خامه توانای استادان گرامی دکتر صفا و لیوه روسای محترم دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و استراسبورگ و یک مقدمه از نویسنده در معرفی کامل نسخه خطی کتابخانه ملی و دانشگاهی استراسبورگ و شرح یکصد و شصت و هشت بیت از مثنوی گلشن راز که متاسفانه شارح عارف آن تاکنون ناشناخته مانده است. و در آخر تعلیقاتی که برای حل مشکلات و توضیح و تعریف لغات و مصطلحات عرفانی و فلسفی به کوشش نویسنده فراهم گردیده است.
این کتاب اشعار فارسی سیدجعفر موسوی حاوی الف) دو مثنوی در بحر خفیف-مخبون محذوف-یکی تحت عنوان (حدیث نفس) شامل موضوعات مختلف در حدود (1723) بیت، و دیگری (بالاخانه غمها) که از نوشته نویسنده معروف (مصطفی لطفی منفلوطی مصری) برداشته شده است و در حدود (303) بیت می باشد. ب) غزلیات ج) متفرقات د) قطعات
ملابهشتی شیرازی یا گیلانی خود از شمار آن هزاران شاعر گمنامی است که در گسترده ادب فارسی چندان نام و نشانی از او بر جای نمانده است. او از شمار بسیارانی است که در روزگار رواج و رونق زبان پارسی راهی هند شدند و در دربار پادشاهان گورکانی هند به مقام و منزلتی رسیدند. ملابهشتی در این منظومه گاه توصیفات زیبایی از صحنههای رزم را به تصویر میکشد، توصیفاتی که از حیث روانی و زلالی در شمار بیعیبترین و سلیسترین ابیات منظومههای حماسی فارسی است. در این منظومه، ابیات شیوا و سلیس حماسی کم نیست؛ تصاویری گاه بکر و زلال که با روانی و سهولت تام شکل گرفته و با تمام سهلبودنش از جنس ممتنع و دشوار نیز هست و این ابیات خود شناسنامه خلاقیت و ابتکار و ماندگاری شاعر میتوانند بود.