کتابخانه مجازی ادبیات

عظیم‌ترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگ‌ترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضل‌الله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازان‌خان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.

در این کتاب گزارش چند متن تازه‌یاب درباره صفویان نخست آمده است. دو مورد آن، دو رساله خطی است که درباره قزلباشان نوشته شده و زاویه دید آنها، نقد قزلباشان از لحاظ مذهبی و ضمنا بیان ریشه‌های تاریخی آنهاست. در ادامه تاریخ صفویه نخست از روی چند متن از تواریخ عربی قرن دهم و یازدهم گزارش شده است؛ متونی که کمتر مورد توجه پژوهشگران ایرانی قرار گرفته است.

مجموعه اشعار از سایه تا نشان مجموعه رباعیات و دوبیتی، سروده جعفر حمیدی است که در سال 1360 توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شده است.

شاه جهان، ابومظفر محمد شهاب‌الدین فرزند جهانگیر شاه علمگیر از پادشاهان بابری یا گورکانی هند است که به مغول کبیر شهرت دارد. او پس از درگذشت پدرش جهانگیر به سلطنت رسید. (بابر) لقب محمد ظهیرالدین پسرعمو شیخ‌ نواده پنجم تیمور گورکانی و متولد 888 هـ .ق در فرغانه بود که دولت گورکانی یا بابری یا مغول را تأسیس و از سال 932 تا 637 هـ.ق مطابق با 1525 تا 1530 م در هند سلطنت کرد.