این کتاب دفتر دوم بخش باستانشناسی انجمن فرهنگی ایتالیا در تهران از سخنرانی پرفسور ریکاردو زیپولی استاد دانشگاه ونیز مایه میگیرد که روز 26 مه 1984 در موضوع «چرا سبک هندی در دنیای غرب سبک باروک خوانده میشود؟» در این انجمن در حضور گروه انبوهی از دانشمندان و شاعران ایرانی و مقامات جمهوری اسلام ایران ایراد کردند. در بخش دوم این کتاب یادداشتهایی از اندیشمندان و نویسندگان ایرانی آورده شده و در پایان کتاب نیز دو شعر ایتالیایی از مارینو و مایا ماتردنا توسط زندهیاد امیری فیروزکوهی ترجمه شده است.
مولف در این کتاب اشعار نظیری و عرفی را با هم مقایسه کرده است و برای نشان دادن این که دو شاعر هم زمان و هم سبک در حالی که شباهتهای فراوانی با هم دارند چقدر می توانند با یکدیگر تفاوت داشته باشند و این مقایسه که بین دو شاعر سبک هندی به وجود می آید، جذاب و شیرین به نظر می رسد. نویسنده در ضمن مقایسه، به بررسی و نقد شعر هر دو شاعر هم پرداخته است .
کتاب حاضر، تلاشی است در راستای بازخوانی نظریههای ادبی و هنری 201 تن از شاعران سبک هندی و مطالعه تصویرسازیهای بدیع و نواندیشیهای سرایندگان این سبک در دوران صفوی. نگارنده، در ابتدای نوشتار خویش به «صائب تبریزی» پرداخته و صد غزل از وی را مورد واکاوی قرار داده است. وی سپس در فصل دوم به مطالعه آثار نوزده شاعر از جمله محتشم کاشانی،عرفی شیرازی، شیخ بهایی، رضیالدین آرتیمانی، کلیم کاشانی و فیض کاشانی پرداخته و در فصل سوم از 81 شاعر دیگر نام برده و آثارشان را بررسی کرده است. همچنین در آخرین فصل، صد نمونه از صد شاعر این طرز نوین ذکر نموده است.
این کتاب که به بررسی آماری ـ تطبیقی واژه «آئینه» در دیوان فرخی، سعدی و حافظ اختصاص یافته، پژوهش پرفسور زیپولی ـ ایرانشناس اروپایی ـ به مناسبت هشتصدمین سال ولادت شیخ اجل سعدی است. وی که بنا به دعوت کمیسیون ملی یونسکو در مجلس بزرگداشت آن امیر سخن (شیراز ـ آذرماه 1363) حضور یافته بود، مقاله خود را در این همایش نتوانست ارائه دهد؛ اما بعد صورت کامل این مقاله در این کتاب منتشر شده است. در این گفتار نویسنده از قصاید فرخی و غزلهای سعدی و حافظ تمام ابیاتی را که در آنها یک کلمه معین وجود دارد استخراج کرده و بعدا تمامی این ابیات را تحت یک قرائت فرمولبندی قرار داده است؛ یعنی آنها را به وسیله یک جدول تکنیکی خوانده که ساخت آن در این کتاب شرح داده شده است. برای بررسی و تحقیق کلمه «آئینه» انتخاب شده است. در دیوان فرخی 11، در دیوان سعدی 38 و در دیوان حافظ 40 بیت وجود دارد که این کلمه در آنها موجود است.