الصيدنة في الطب تأليف ابوريحان محمد بن احمد بيرونى از قديمىترين و مهمترين منابع طب سنتى است. موضوع كتاب داروشناسى است. این کتاب در مفردات طبی یکی از امهات آثار علمی و فرهنگ اسلامی است. این کتاب توسط قاضی ابوبکر بن علی بن عثمان بن سفرا کاسانی در یکی از سالهای میان 607-633 از زبان عربی به زبان فارسی نقل شده است.مؤلف به معرفى و توصيف داروها و بيان اطلاعات جنبى پيرامون آنها پرداخته است و ساختار كتاب را بر اساس ترتيب حروف الفبا پايهگذارى نموده البته با اين تفاوت كه وى علاوه بر رعايت حرف اول كلمات، اعراب حرف اول هر اسم را نيز مراعات نموده و اعراب فتح را بر كسر و كسر را بر ضم مقدم داشته است. مؤلف در مقدمه كتاب به ارزش مبحث دواشناسى و جايگاه علم آن در پزشکى مىپردازد و از سابقه تاريخى آن در ميان يونانيان و نصرانيان سخن مىگويد و گويا بر آن است با اين مقدمه انگيزه خود را از نگارش اين كتاب بيان كند. کتاب عربی الصیدنه فرهنگی است الفبایی درباره داروهای گوناگون، همراه با نام هر دارو به زبان های مختلف (عربی، یونانی، سریانی، هندی و برخی از زبان های آسیای مرکزی و جنوبی)، و توضیحاتی درباره نام عربی داروها و صورت های گوناگون و مترادفات آنها و نمونه های بسیاری از اشعارعربی که نام داروها در آنها آمده است. در این کتاب همچنین به شکل و بو و کیفیات دیگر داروها در آنها آمده است. در این کتاب همچنین به شکل و بو و کیفیات دیگر داروها و مبدأ و صفات آنها و تقلباتی که داروسازان در داروهای مختلف می کنند و نیز بدل یا جانشین داروها و گاهی هم خواص درمانی آنها اشاراتی شده است. تنها نسخه عربی به دست آمده از این اثر دارای تاریخ کتابت 678ق است که در مقایسه با ترجمه فارسی آن، که ظاهراٌ کامل است، 18 افتادگی دارد.
فرهنگ حاضر مرکبی از واژه های عربی، فارسی، ترکی، فرانسه ولاتین (به ضمیمه واژگان نو فرهنگستان) است که داخل زبان فارسی شده و به طورکلی مورد استفاده عموم طبقات قرار خواهد گرفت و به خاطر سهولت در تلفظ که مراجعین گمراه نشوند و همه کس به آسانی بتواند تلفظ صحیح هر واژه ای را پیدا کند لغات این فرهنگ را به وسیله اعراب و زیر و زبر مشخص کرده و از طریق ای که در سایر لغت نامه ها برای تعیین تلفظ انتخاب گردیده و برای همه کس قابل استفاده نیست چشم پوشی شده است.
موضوع کتاب سراج اللغه، اشعار فارسی و عربی مربوط به لغات قرآن یا به نظم درآوردن لغات قرآن کریم است که توسط سیدمحمدتقی مدنی اصفهانی چهارسوقی تالیف شده است
بزرگترین تألیف ابوریحان در هندشناسی همین کتاب است که در هشتاد باب فلسفه و عروض و ریاضیات و جغرافیا و حقوق و ادبیات و .... را بیان میکند. مطالب این کتاب در ذکر عقاید و آراء هندوان در باب مسائل فلسفه و نجوم و هیئت و عقاید و قوانین دینی و اجتماعی است که ابوریحان از معاشرت با علمای هند و ترجمه کتابهای آن دیار فراهم آورده است.
این رساله در تسطیح کره بر سطح مستوی است و از چهار نوع تسطیح که علمای ریاضی اسلام ابداع کردهاند در آن گفتگو شده است. این رساله در چاپخانه حیدری و در سال 1353 به طبع رسید