مِفْتاحُ الْفَلاح فی عَمَلِ الْیَوْم و اللّیلَة مِنَ الْواجباتِ وَ الْمُسْتَحَبّات مشهور به مفتاح الفلاح، کتابی به زبان عربی اثر شیخ بهایی، که در سال ۱۰۱۵ق در شش باب درباره ادعیه، اعمال واجب و مستحب و آداب پسندیدهای که یک مسلمان انجام میدهد، نوشته شده است. این کتاب نزد عالمان و دانشمندان شیعه همواره دارای اهمیت فراوان بوده و ترجمهها، شرحها و تعلیقههایی بر آن نوشته شده است. مصنف در لابلای ابواب کتاب بحثهای دقیق علمی و روایی مطرح کرده و به نفی و اثبات نظریههای گوناگون پرداخته است. از جمله، شیخ بهایی در مورد تسبیحات حضرت زهرا(س) بحث مفصلی دارد. بحثهایی مانند آداب لباس پوشیدن، خوردن و آشامیدن، راه شناختن زوال آفتاب و آداب مسواک را نیز در فصول مختلف و در مناسبتهای گوناگون مطرح کرده است. شیخ بهایی در هر فصل از کتاب، پس از ذکر چند روایت و مطالب مختلف، شروع به توضیح الفاظ روایات کرده و بعضی مطالب مبهم یا دشوار آن فصل را تبیین نموده است. مفتاح الفلاح دارای یک مقدمه کوتاه درباره سبب تألیف کتاب و معرفی اجمالی هر باب است. مؤلف اعمال شبانهروز را به شش قسمت تقسیم کرده و برای هر قسمت بابی را اختصاص داده است. ابواب کتاب باب اول: در اعمالی است که بین الطلوعین انجام میشود اعم از واجب و مستحب. باب دوم: اعمال مختص به طلوع آفتاب تا ظهر شرعی و زوال آفتاب است. باب سوم: شامل اعمال زوال آفتاب تا غروب آن است. باب چهارم: اختصاص به اعمال غروب خورشید تا وقت خواب دارد. باب پنجم: شامل اعمال وقت خواب تا نیمه شب است که آداب خواب و تسبیح حضرت زهرا(س) را هم در این قسمت ذکر نموده است. باب ششم: اعمال بین نیمه شب تا طلوع فجر است. خاتمه کتاب: شامل تفسیر سوره حمد است.
مراقبات (اعمال السنه)، مجموعه وظایف سالک در ماههای دوازده گانه سال (از مجموعۀ 2 جلدی)، در این جلد از المراقبات مسئولیتها و اعمال مستحبی روز و شب و ماه و سال هر مسلمان از باب دهم یعنی از آغاز شوال شده است. سپس مطالبی در اهمیت زیارت امام حسین (ع)، لزوم توجه به دعا و مناسبتهای مذهبی مخصوصاً عید غدیر و شرح اعمال این روز و نکاتی در خصوص محبت امام علی (ع) و اهل بیت بیان شده است. در خاتمه از اهمیت مراقبه و حقایق اعمال و رابطه باطن و ظاهر عمل سخن رفته است. المراقبات یک دوره خودسازی و تهذیب نفس را براساس ادعیه و اوراد معتبر شیعی در 12 بخش و یک مقدمه و خاتمه ارائه میکند.
المراقبات يا أعمال السنة تأليف عالم عامل فقيه اصولى عارف اخلاقى حاج ميرزا جواد آقا فرزند ميرزا شفيع ملكى تبريزى است. موضوع اصلى كتاب اصلاح باطن و ظاهر سالك است، كه مهمترين راه اين اصلاح مراقبت نمودن از روزهایى است كه در اصلاح اخلاقى و لسان شرع مخصوص و منصوص است، و بجا آوردن اعمالى است، كه از نظر شرع و اخلاق سالك را به فضايل اخلاقى و كمالات انسانى نائل مىگرداند و او را به اخلاق الهى متخلق مىگرداند كه «تخلّقوا بأخلاق اللّه و تحلّوا بصفات اللّه». مؤلف بزرگوار در اين زمينه در كتاب مراقبات مىنگارد: «و بطور يقين بدان كه تو بر اصلاح ظاهر قادر نيستى مگر از طريق اصلاح باطن زيرا اعمال سالك از قلب جارى و صادر مىشود و قلب صالح جز عمل صالح رهآوردى ندارد و قلب فاسد جز فساد تراوشى ندارد. پس عمده و مهمترين كار اصلاح قلب و دل است كه آن از خواطر و ملكات گذشته متأثر مىشود و خواطر از آنچه كه حواسّ حسّ مىكنند نشأت مىگيرد، پس كسى كه قدرت حفظ و كنترل و اصلاح انديشه و خصلت و دل را ندارد، علاجى جز توسل به باب لطف و كرم خداى لطيف و كريم ندارد»
«رساله علامه بزرگوار محمد دهدار در قضا و قدر»، به زبان فارسی و در پاسخ به سؤال برخی از برادران دینی در باره مسئله اختیار و جبر و قدر ، توسط محمد دهدار ، نوشته شده است. این رساله، در موضوع خود، بسیار سودمند و ارزش مند است، ولی علی رغم نفاستش، همچون کثیری از آثار ارزنده دیگر، در کنج انزوا افتاده بود و ارباب دانش از فواید جلیله اش محروم بودند، لذا استاد حسن زاده ، بر آن شدند که آن را تصحیح و همراه با تعلیقات سودمند خویش، در دست طبع و نشر قرار دهند. رساله، بسیار کوتاه و فاقد باب بندی و فصل بندی است و مطالب آن، در ذیل چهار مقدمه، عرضه شده است. تعلیقات هجده گانه استاد حسن زاده، در پایان رساله، ذکر گردیده است. مطالب مطرح شده در رساله، اجمالا، عبارت است از: اشاره به اخباری که اولین مخلوق را عقل دانستهاند و معنای اقبال و ادبار آن (در روایت آمده که خدا به عقل گفت: اقبل؛ یعنی روی آور، پس روی به خدا آورد، سپس فرمود: ادبر؛ یعنی پشت کن، پس به خدا پشت کرد...) ؛ عدم صرف بودن ممکن، قبل از ایجاد و شیئیت یافتن و دارای استعداد و اقتضا شدن، پس از تعلق ایجاب واجب به آن؛ توضیح در مورد علم فعلی و انفعالی و تقسیم هر کدام به اجمالی و تفصیلی و کیفیت تعلق علم خدا به مخلوقات؛ وجود همه موجودات در هر ظرفی که فرض شوند، از خداست و تشخص خاص آنها (که اشعری آن را کسب و معتزلی آن را فعل میخواند)، از مباشر قریب.
هشت رساله عربی به قلم آیتالله حسن حسنزاده آملی، حاوی رسالههای عربی در موضوعات مختلف عرفان، فلسفه، کلام، رجال، هیئت و ریاضی به رشته تحریر درآمده است. کتاب مشتمل بر متن رسالهها بدون مقدمه و تعلیقه است. نام این رساله ها عبارتست از: رساله في لقاء الله تعالی، رساله رؤیت، فصل الخطاب في عدم تحريف كتاب رب الأرباب، رسالة في الإمامة، رسالة أضبط المقال في ضبط أسماء الرجال، رسالة في تعيين البعد بین المركزین و الأوج، رسالة في الصبح و الشفق، نفس الأمر.