ملاعبدالرشید بن عبدالغفور حسینی مدنی تتوی در «تته» از مناطق ایالت سند در مغرب هندوستان دیده به جهان گشود. او در دربار گورکانیان هند همچون شاهجهان و اورنگزیب عالمگیر ارج و قربی تمام داشته است. از شعرهای در تاریخ جلوس عالمگیر در 1068 برمیآید كه تا 1068زنده بود . عبدالرشید در هر دو زبان فارسی و عربی تسلط تمام داشت. در فرهنگنویسی هم لیاقت فوقالعاده بهخرج داده است. او سه نوع لغات ترتیب داده است: یكی در فارسی یعنی فرهنگ رشیدی و دومین منتخب اللغات شاهجهانی است. سوم رساله معربات هم که یک نوع لغت است. در این رساله مؤلف در كیفیت تعریب كلمات فارسی تتبعاتی به عمل آورده است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.